Water! Regenwater! Plassen, ondergelopen straten, donkere wolken, bulderende zee......

We hebben enkele weken geleden al een behoorlijke hoeveelheid hemelwater gehad. Het werd weer droog, zonnetje kwam weer tevoorschijn. Tot vorige week de berichten aangaven dat we nog een depressie moesten zien door te komen. En wat voor een. Dinsdag nog het jeu de boules toernooi meegespeeld, woensdag de prijsuitreiking met lunch op de boulesbanen genoten. De wolken werden al donkerder en donkerder en de daarop volgende nacht, kwam de regen met bakken uit de hemel! We kennen dit geweld wel van een zomerse onweersbui. Maar nu hield het niet meer op. Het bleef met dezelfde kracht komen. De hele nacht!

Ik zal een kleine impressie geven van hoe ik me daarbij voelde.

Ik ligt lekker onder mijn dekbedje en knijp mijn ogen dicht. Ik probeer het bovenliggende oor ook nog met het dekbed af te dekken en hoopt dat ik kan slapen. Maar nee hoor. Het gekletter op het dak van de caravan is zo' n intens geluid dat ik wel steeds even wegdommel, maar, als het regenen nóg erger wordt, meteen weer wakker ben. Ik draai me maar eens om.

Mijn niet al te beste oor ligt nu boven en het geluid is ietsje minder. Het gaat erop zeg! Dit komt niet goed! Het duurt al enkele uren en de regen stroomt onverminderd hard over het dak. Louis kan ook niet slapen en gaat er even uit om te kijken of het dak van de voortent niet inzakt en er een waterzak gevormd wordt. Dus wel! Maar even een lijn spannen en een kussen tussen het doek en de stang plaatsen waardoor de watermassa nu natuurlijk in een keer van het dak stroomt. Maar wat moet je anders? 

Het regenwater loopt al onder het  grondzeil door en ik sta zonder schoenen aan meteen in een plas water. We kunnen verder niks doen, dus maar weer onder het dekbedje.

Ik ben blijkbaar toch even ingedommeld. Het is al licht, Louis is er al uit en zit achter zijn pc. Ik voel me geradbraakt, maar vooruit maar. Koffie zetten, ontbijt klaarmaken en  douchen en aankleden! Douchen? Dat moet maar even wachten tot het regenen wat minder is. Het komt nog steeds met bakken uit de hemel!

Als ik door het raam naar buiten kijk zie ik dat er al grote plassen ontstaan en sommige delen van de straat zijn al ondergelopen. Tjonge wat een massa water! In de voortent sopt het onder de zolen van de schoenen! Louis heeft alles hoog gezet. Een paar veters van schoenen zijn op het grondzeil blijven liggen en kletsnat en daardoor ook de schoenen. De jeu de boules ballen zullen intussen wel roesten in het zakje want dat is ook kletsnat geworden. Dat zien we later wel. 

Het regent maar door! Echt, zo hard dat je je afvraagt waar al dat water heen moet.

Naar zee natuurlijk! 

Intussen komen andere campinggasten ook " boven water". Mooie zinspeling...... 

Coby zet iets op onze groepsfacebookpagina ( leuk woord voor het spel: galgje) en daarop wordt door andere vrienden gereageerd, inclusief ik zelf. Er wordt gerijmd en gedicht, grappen gemaakt over het weer en ideeën aangedragen om deze regenperiode door te komen.

Buiten is het slecht vertoeven. Dat wordt breien en kaarten, filmpje monteren en binnen blijven. 

Maar dan lijkt het toch wat beter te worden. De regen komt nu in buien en tussen twee buien in lopen we even over de camping. Overal is het overstroomd en het water kan niet weg. Op het strand heeft zich een immens grote plas gevormd!  De zee buldert....Morgen zal het wel beter worden.

De volgende (zaterdag) ochtend is het ook wat minder. Ik ga boodschappen doen in Puerto de Mazarron en Henk en Marijke rijden mee. Even naar de Lidl en de Mercadona. Een voorraadje yoghurt, groente en fruit en brood en vlees, dan kunnen we er even tegen. Het is druk maar we vinden wel een parkeerplaatsje. Na het boodschappen doen rijden we weer naar Bolnuevo en de straat is plaatselijk al behoorlijk overstroomd. We kunnen er nog wel door maar ik probeer de plassen nu te ontwijken, opdat lopende weggebruikers geen douche krijgen. (Op de heenweg vergat ik het bijna.)  Gilbert die met een paraplu op, op het trottoir liep, hebben we toen nog even gevraagd of hij mee wilde rijden, maar hij hoefde niet naar Puerto.) 

Die middag wakkert de wind aan en weer komt de regen met bakken uit de hemel. En dat blijft, zegt men, het hele weekend zo. De eerste berichten over overstromingen sijpelen binnen. Op internet, Spanjevandaag.nl, lezen we dat in heel Murcia code oranje is afgegeven en men beter niet de weg op kan gaan.  Het is bar en boos. Soms een beetje eng. We zijn extra alert nu.

De rivier naast de camping is eerder buiten zijn oevers getreden, maar sinds er een stevige dam gebouwd is vanaf de brug tot op het strand is de kans heel klein dat het weer gebeurt en ernstige schade toebrengt. Enkele gasten zijn bij de brug wezen kijken en het moet spectaculair zijn.  De rambla, er staat normaal  vlak voor het strand een heel klein beetje water in, is compleet veranderd. Je kon er rustig doorheen wandelen.  Nu dendert er een woest kolkende watermassa doorheen. Rotsblokken van de dam zijn losgespoeld en naar beneden gerold.  Daar is straks ook werk aan de winkel . Men zal de dam weer moeten repareren. En de konijnen zijn waarschijnlijk het haasje! 

We gaan nu niet kijken en hebben geen zin om doornat te worden. Ik heb de regenlaarzen aan en wanneer ik eten ga koken sta ik in no-time in een plasje water.  Het regent weer hard en steeds als ik denk, mmmmmm het wordt een beetje minder, is de volgende bui alweer in aantocht. We horen dat veel wegen in Puerto de Mazarron ondergelopen zijn en met hekken afgezet. Al het water dat van hogergelegen gebied stroomt komt uiteindelijk bij zee uit. Stukken strand zijn hier ook al ondergelopen en er heeft zich een meer gevormd.

Chris H die toch even naar het dorp moest en door een overstroomde straat is gereden  heeft waarschijnlijk water of vocht in het elektrische gedeelte van de de motor gekregen want er blijft sindsdien een lampje branden. Erg vervelend! 

Laaggelegen huizen hebben wateroverlast en enkele plaatsen in de buurt van Alicante hebben het nog erger te verduren. Cartagena staat blank, en ook Torrevieja heeft veel overlast.  Heel Murcia heeft code oranje.  De eerste doden worden gemeld.... 

Het is Snertweer! Paul vindt dat ook en stuurt een foto via facebook, van een heerlijk bord erwtensoep en dat lokt weer reacties uit van andere vrienden van de camping. 

We blijven positief en weten dat er binnenkort (!) verandering in het weer komt.  De volgende dag maken we een ommetje ' s avonds. Het waait hard en hier en daar zetten we een windscherm recht, schuiven de scheerlijnen wat strakker en rapen een fiets op. Dan zien we een mannetje op een fiets bij de tent van Evert en Evelyn. Het blijkt Chris V te zijn. Hij controleert even of bij Evert de tent stevig staat, wat het geval is. We praten even en, Chris vertelt dat hij het antwoord op het raadsel weet dat ik op de groepssite van facebook heb gezet!! Twee dolfijnen! Nee Chris, dat is het ook niet wat door de tent vliegt bij ons en zwart is! Oudjaars avond zal ik het vertellen! Chris fietst weer naar zijn caravannetje en groet ons! De grappen van " houd het droog" etc horen we van alle kanten. Het kooktentje van de buurman ging een paar dagen geleden al de lucht in en hebben we met vereende krachten weer zo goed mogelijk vast gezet. Maar de buizen en stangen zijn verbogen en hij kan het waarschijnlijk wel bij het schroot zetten binnenkort. Je kunt immers aan deze buizen niets verbuigen of het knapt. Maar het Franse buurmannetje was blij dat hij even wat hulp kreeg. Ook Lammert heeft een  paar dagen later de tent nog eens gefixeerd en hopelijk blijft  het ding nu nog een poosje staan. 

Zo gaan de dagen voorbij. Het weekend is voorbij, we hebben de tijd prima doorgebracht met klaverjassen, breien, lezen,  wordfeuden en stamboomwerk. 

Wij vermaken onszelf wel met slecht weer. Dat hebben we in Nederland ook vaak genoeg en dan zitten we ook niet met de armen over elkaar. 

Het is maandag geworden en die middag kunnen we met paraplu, winterjas aan en zakdoeken mee, wel een wandeling maken naar de brug. Daar aangekomen zien we wat het natuurgeweld aanricht. Met bulderend lawaai stroomt het water door de rambla. Echt, met zoveel kracht, dat je er wel ontzag voor moet krijgen, als je dat nog niet had. De kleur van het water is lichtbruin/ beige, de kleur van pottenbakkersklei. Met een enorme kracht stroomt het naar zee. Louis maakt opnames en als we naar het strand lopen zien we dat over een groot deel van de branding het water dezelfde kleur heeft als het water in de rivier. Een deel van het strand is weggeslagen en er is heel veel plastic aangespoeld. Waarschijnlijk losgespoeld  van de bodem van de zee. Vele kleine stukje plastic, flesjes, doppen, speelgoed, hout en wier. Er ligt heel wat jutterswerk! 

De wind is koud en op de boulevard komen we Jochen tegen. Een hartelijk weerzien en een praatje volgt. Dichtbij de camping gekomen, zien we dat de jeu de boules banen nog onder water staan. Alleen de hooggelegen banen zijn deels bespeelbaar. Ook Marijke en Henk hebben de droge periode van de dag genomen om een wandeling te maken en samen drinken we warme thee en koffie bij ons in de caravan. Het idee om dinsdagochtend te gaan jutten en plastic te ruimen, en wat Nolleke, Ineke en Coby en ik wel voor een " schoon strand" overhadden, wordt ons toch ontraden. De machines van de gemeente doen dit wel en Henk heeft het voorstel geopperd om langs de kust, over de boulevard naar Puerto te wandelen. Dan gaan we toch maar mee!  Misschien kunnen we later nog wel jutten. We hopen dat het droog is dinsdag ! 

De volgende ochtend, het is niet te geloven, is het stralend weer. Geen wolkje meer aan de lucht. Nog wel fris en de winterjas gaat aan op de heenweg. Maar na een half uurtje is het warm genoeg om de winterjas om te knopen en in trui verder te wandelen. We zijn met een flinke groep en we lopen samen naar de haven waar we bij het café op de hoek de tafels bij elkaar schuiven en een gezellig half uurtje doorbrengen. Daarna gaat de wandeling terug, deels over het strand, waar Chris van ons de Kerstfoto maakt.  

Nel en ik blijven wat achter omdat we plezier hebben in het zoeken naar schelpen en zee-egels. Louis wordt verrast met een harkje en varkentje in een zwemband en ander kinderspeelgoed, Ineke heeft er plezier in om hem steeds weer wat te brengen. Het gietertje  hebben we maar achter gelaten. . Ook Walter en Werner zijn achtergebleven. De groep valt wat uit elkaar maar dat geeft niet. Uiteindelijk komen we allemaal aan op de camping. We nemen daar afscheid van Monique en John. zij gaan voor enkele weken naar Nederland.

Het was best een vermoeiende wandeling omdat over harde ondergrond wandelen, er meer van je gewrichten verlangd wordt. De volgende keer andere schoenen aan doen want ik heb behoorlijk last van beide heupen. Ook Walter heeft wat last en loopt liever over het strand en op de bergpaden. We hopen dat we volgende week dinsdag weer de bergen in kunnen en de grond weer opgedroogd is. Het was een mooi wandeling, we hebben genoten van zon, zee en strand  en van de fijne gesprekken met elkaar.

Geleid door Henk deze keer! 

Zo, we kunnen nu aan de slag en hopen binnen enkele dagen de voortent weer droog en schoon te hebben. De was weer schoon en droog en de straat weer opgeknapt, want de tuinmannen zullen nog wel wat werk hebben om alles weer netjes te krijgen en de gaten weer op te vullen.  

De natuur kunnen we niet sturen, de mensen wel en ik mag hopen dat iedereen beseft, zo langzamerhand, dat er een behoorlijke puinhoop achtergelaten wordt in de bergen en in de zee.  Een mooi initiatief voor het nieuwe jaar. Mensen,  waar je ook bent, bescherm de natuur en ruim je eigen rotzooi op!