Campingleven, wandelen en een prachtig concert

Hoewel nog niet helemaal beter, ga ik toch al een heel eind de goede kant weer op. Een vervelend virus had me goed te pakken en na een week kreeg ik er nog eentje overheen. Goed uitzieken nu en we hebben het weer gehad. 

In de afgelopen weken ben ik nauwelijks verder geweest dan rondom de camping en het sanitairgebouw. De rust gepakt om beter te worden en met heel veel steun van onze vrienden hier. Monique heeft de linedancelessen met hulp van Sissi, Nel, Nolleke, Cobie en Ineke door kunnen laten gaan. Maar maandagochtend ben ik er weer bij. Of het me lukt om een uur les te geven is nog twijfelachtig, maar dat bekijken we nog en er een leuke ochtend met enthousiaste dansers van maken,  dat redden we samen zeker wel. 

 In de afgelopen weken zijn er twee leuke wandelingen geweest welke Louis met de wandelgroep gelopen heeft. De laatste, de Campo Lopezroute is een tocht langs plantages met amandelbomen, die nu volop in bloei staan. Dat is werkelijk prachtig. De rode aarde eronder, de blauwe lucht vol zonneschijn erboven, geeft een prachtigcontrast en  licht op de bloesem. Er zijn weer veel mooie foto's gemaakt. En na de wandeling is het steeds weer even een glas drinken bij de plaatselijke kroeg, social room of café/restaurant. En voor weinig geld. Dat is echt heel weinig. Kaas, worst en chips erbij, alsof het allemaal gratis ingekocht wordt... gezelligheid kent geen tijd. Toch gaat men na een uurtje weer huiswaarts.

In de tussentijd vermaak ik me met wat lezen, wat handwerk of wat kleine huishoudelijke taken. In de zon is het te warm, daar ben ik niet fit genoeg voor. Henk en Marijke komen even aan, Anja komt even kijken hoe het gaat, Petra legt wat chocolade neer als ik net even op een oor lig. Nolleke komt even aan. Chris en Nel zijn bezorgd. Niet gewend dat ik ziek ben. Appjes van deze en gene. Het doet me goed dat iedereen zo lief is.  Het thuisfront even aan de telefoon, facetimen met de buurtjes die op het huis passen....

Als ik zo nu en dan even naar het sanitairgebouw loop en om me heen kijk lijkt het wel of de halve camping uitgestorven is. Bijna niemand op de weg... blijkbaar zijn ze op de fiets weg, zitten aan het strand of ondernemen een tochtje per auto naar een markt in de buurt of een bezienswaardigheid in een stad. Hier en daar zie ik toch nog iemand liggen snurken in een luie stoel.... mond open.... blote bast. Even genieten van het zonnetje.

De vogels fluiten dat het een lieve lust is.... en maken ruzie om een stukje stokbrood, door iemand uitgestrooid. Dat zie ik ook regelmatig in ons straatje. De vogels worden ergens gevoerd en vervolgens kakken ze mijn stoel en tafel onder! Ach wat kan het schelen, een doek erover en het is weer weg of als je het even laat drogen poets je het Drolletje er zo weer af. 

De buren hebben visite, gezelligheid, een glas vreugdewater erbij en er wordt heerlijk gelachen. Tegen de avond komen de fleecedekens erbij want dan wordt het wel even fris. 

Ook aan de ander kant van onze caravan hebben de Engelsen Peter en Jacky visite en hebben het, blijkbaar ook niet koud. 

Tegen negenen wordt het stil. Beide buren hebben afscheid genomen van hun visite en ruimen op en klimmen in hun camper. Het is stil geworden. 

Er wordt van alles georganiseerd. Er is weer een jeu de boulestoernooi geweest met op de volgende dag prijsuitreiking en diner. Deze keer waren we niet van de partij. Ook is er weer Gymkhana geweest. Spelletjes en 's avonds samen eten.  

De dansavonden zijn heel gezellig. Steeds andere muzikanten en zangeressen. Er is een bingo en loterij. Daar zit niet iedereen op te wachten, maar we doen mee om de organisatoren niet teleur te stellen. Gino en Ada doen er veel voor en het is toch even gezellig, zeker wanner we weer met een pakketje naar huis gaan. Dat is wel steeds even grappen en grollen maken wanneer er iemand in de prijzen valt. 

De ham, de hoofdprijs, wordt gemeden als het even kan. Dan ding kun je nooit op! Het vlees moet heel dun gesneden worden met een heel scherp mes en je kunt er wel met twintig personen van genieten. Dus dat wordt wel een feessie als je hem wint. 

Er is ook twee ochtenden gym. Dan stat het squashcentre vol met dames en heren die een uur lang meedoen met de oefening die door de gymcoach worden voorgedaan. En het is er druk! De pensionado's en bijna PIZ zers ( Pensioen In Zicht)  zijn hier heel erg sportief. Een groep die nergens aan meedoet bestaat ook, zij genieten van het lekkere weer en kunnen helaas niet meer zo actief meedoen. Hun gezondheid heeft al te veel ingeboet. 

De sfeer is heel goed. Er worden feestjes georganiseerd, gezongen en muziek gemaakt. Gelachen en gefeest. Soms op het strand met muziek en dans. Tot het koud wordt, de meegebrachte hapjes op zijn en de flessen leeg. Mooi toch dat men plezier maakt? 

We hebben in het dorp een kleine Spar winkel, boordevol! Je moet voorzichtig door de gangpaadjes lopen anders gooi je met je tas de boel om. Je kunt er echt van alles krijgen. Van zwemkleding tot gereedschap, slippers en levensmiddelen. Kaarten en cadeautjes. Een Blokker, Hubo, Spar en Scapino, en Kruidvat ineen. Volgens mij maken ze ook de prijsjes voor de bingo. Het is een familiebedrijfje. 

Na een storm van een paar dagen is men druk om alles weer schoon te maken. De werknemers vegen dat het een lieve lust is. Blad en zand wordt opgeruimd tot de camping er weer netjes uitziet. Een regenbui is af en toe best prettig, dan worden de kleine plasjes van de hondjes ook weer weg gespoeld, want niet elke hondeliefhebber met hond haalt het tot het hondenstrand. Iedereen is even bezig om hun eigen plaats weer netjes te maken, op te ruimen en de stoelen en tafels weer buiten te zetten voor een gezellige middag in de zon. 

De afgelopen week hadden we veel bewolking, deze week is het prachtig weer. Lente, met temperaturen rond 18-19 en zelfs even boven de twintig graden. Heerlijk. Ik ga er weer van genieten straks. Vanmiddag even kleine wandeling met Louis gemaakt naar Annie. Het ging goed. Om vijf uur begint het concert van onze campinggasten JeanLouis, Peter, Johan, Hannes en een zweedse muzikant waarvan ik de naam vergeten ben. 

Als we de Social Room binnenlopen zit de zaal al vol. Nog een paar plaatsen achteraan, waar we gaan zitten. De band speelt Hello Marylou! Wat later opent Anneliese, de vrouw van Johan het concert en vertelt tussen de liedjes door wat er komen gaat. De opbrengst van de collecte word gegeven aan Aspadem, een organisatie voor kinderen met een handicap. Een goed initiatief. Ook hier in Spanje blijven extra gelden broodnodig om iets leuks te kunnen doen voor en met mensen met een (verstandelijke) beperking. 

Vele liedjes volgen: Rolling Stones, Eric Clapton, Elvis Presley, Gloria Gaynor, Animals, Drafi ( Marmor, Stein und Eisen bricht) Hartstikke leuk. Elk van de muzikanten heeft zo zijn specialiteit. Hannes zang, gitaar en mondharmonica. Keigoed. Johan, gitaar en zang, keigoed. JeanLouis zang en gitaar en vooral Elvissongs. Keigoed en Peter gitaar en de Zweedse muzikant de bongo's. Beide keigoed. Samen een hele leuke performance gepresenteerd door Anneliese. 

Rond half zeven, na enkele toegifts wordt het concert beëindigd. Weer een leuke samenkomst van allen die muziek een warm hart toedragen. De collectes van het linedancen en van dit concert worden gezamenlijk overhandigd aan de afvaardiging van Aspadem. De foto's volgen nog.

Morgen gaan we even een nieuwe dans oefenen welke Sissi kent. En als het me lukt en ik ben fit genoeg, dan sta ik er maandag weer. 

Zo gaan de dagen hier voorbij. Natuurlijk zijn er ook huishoudelijke verplichtingen. De boodschappen moeten gedaan worden, de caravan of camper opgeruimd en gepoetst, de was moet worden gedaan, er moet worden gekookt..... allemaal dingen waar je tijd voor maakt. Er worden verjaardagen gevierd, een jubileum, of er wordt zomaar samen gegeten. Een barbecue, een potje kaarten. Allemaal hartstikke leuke dingen. Het zwemmen schiet er even bij in nu. Eerst weer goed beter zijn, dan duik ik er weer in.....als er geen massa kwallen zijn zoals tijdens de Nieuwjaarsduik. 

De watertank  wordt bijgevuld iedere dag, tenminste als je geen vaste aansluiting hebt gemaakt.  Bij ons zorgt Louis daarvoor. Af en toe even leeg laten lopen en cleanen. Opdat er geen beessies inkomen die je niet wilt. Hygiëne moet er zijn. 

En dan is er nog de toilettank die bij roodstand geleegd en gespoeld moet worden. Dat is een bijzonder gebeuren maar eigenlijk ook zo gewoon. De een rolt hem, de ander draagt hem op de fiets, weer een ander heeft een karretje ontworpen ..... de een gaat smorgens vroeg, de ander op de dag en en een enkeling savonds in het donker.  

Wat is dat toch met poepen en piesen.... enkele jaren geleden was het altijd een gedoe met een rol closetpapier. Men duwde dat ding zo ver mogelijk onder de oksel, opdat men maar niet zou zien dat de nood nu toch echt hoog is.... Jan gaat p...., Piet gaat..... Marie gaat..... en allemaal het rolletje verdekt opgesteld. .... 

En met de toiletbak is het idem dito. Koning, Keizer, Admiraal...... p..... moeten we allemaal,,,, zongen we vroeger. 

En men trekt het bakkie achter zich aan.... en dan sta je in de rij bij het chemisch toilet, Jan moet nog, Piet moet nog..... Geen Marie, want echt, je ziet heel zelden een vrouw met het toiletreservoir sjouwen. Toch wel stoer van de kerels hé? 

En afwassen..... dat doen ook heel veel mannen. De vrouw kookt, de man wast af. Geijkte rolpatronen, velen zijn nog van de oude stempel, of is het gewoon altijd nog zo? 

Hoe dan ook, op de camping leeft iedereen samen. Vele nationaliteiten naast en bij elkaar. Er is veel verdraagzaamheid. Men zeurt niet om een muziekje, om gelach of om een feestje op het strand. Snachts is het stil en kan iedereen lekker slapen. Overdag groet men elkaar, maakt een praatje.... mooi campingleven... tot de volgende keer. 

Nog even de telefoon checken, oproep gemist. Kleinkind Arne wilde even bellen, hij is ziek... morgen maar weer, oma was net even naar de muziek....