Een mooie wandeling langs de sterrenwacht, het dorpje La Murta

Woensdag 9 februari, goed wandelweer, ik heb er zin in! Vandaag gaan we de route langs de sterrenwacht lopen. Een stevige wandeling met meerdere klimmetjes. Als ik bij de receptie aankom staat iedereen te popelen om weg te gaan. Ik ben aan de late kant want we vertrekken om half 11. Anny geeft dat nog aan. Volgende keer maar iets eerder de noodzakelijke sanitaire stop, als dat lukt..             Het is een behoorlijk stuk rijden en de weg binnendoor is niet best, het asfalt kan wel een extra laag Zoab ( zeer open asfalt beton) gebruiken. Maar de vele plantages met fruit- en amandelbomen maakt de lange rit goed. Een en al bloesem! Hoewel de weg vol beschadigingen aandacht van de chauffeur vraagt, komen we er…. zonder lekke banden. We parkeren in het dorpje….. La Murta en het blijkt dat het restaurantje waar we twee jaren geleden onze drankjes genuttigd hebben, alleen nog verkoop heeft uit de winkel. Dus nu maar naar het gemeenschapshuis om de hoek, daar kunnen we wel terecht. We pakken onze stokken en tassen en gaan op weg. Letterlijk, want het eerste stuk lopen we over de weg. Het is prachtig wandelweer en we hebben de pas erin. We bereiken het pad de berg op en we sjouwen hoger en hoger. Het is geen zware klim, maar ook niet vals plat. Bij het eerste rustpunt kunnen de truien en vesten al uit. Door het lopen wordt je warm en ook in de schaduw is het nu prettig. De omgeving is weer anders dan de vorige wandeling. Heuvelachtig en veel meer sparren. Opvallend is dat we deze keer nog maar weinig nesten van de processierups zien. Mogelijk is  er toch veel aan bestrijding gedaan. We lopen gezellig te praten en verhalen op te halen. Het pad vraagt wat energie maar dat hebben we er wel voor over. Na nog een behoorlijk stuk klimmen deelt Ineke  mee dat er geen klimmetjes meer komen, maar even later zien we een behoorlijk stijgend pad voor ons, en later: nog een paar! Er wordt heerlijk om gelachen! Ineke krijgt het even te verduren…. 😄. Het gebouw van de sterrenwacht staat rechts van de route.  Het is tijdelijk gesloten. De amandelbomen staan hier ook nog in bloei! Zo mooi. Zie de foto’s . Als je het lentegevoel nog niet had, dan krijg je het hier wel. Na nog een paar kilometer komen we bij de ‘ lunchkuil’. Iedereen vindt een plekje met of zonder kruk. Anny heeft nog geen licht exemplaar kunnen vinden. Ze zoekt nog naar een goede, niet te zware kruk. We genieten van de lunch, de snoepjes en dropjes die gedeeld worden. Dan is het tijd om weer op te stappen. De tassen worden weer op de rug gesjord en de stokken uit de struiken gevist. We gaan weer verder …. en meteen weer een behoorlijke stijgend pad! Ineke? 😄De grappen zijn niet van de lucht. Een mop wordt verteld, maar zoals gewoonlijk ben ik die de volgende dag weer vergeten. Sommige stukken van het pad zijn stenig en vol los grind. Maar hieraan zijn we gewend. Toch blijven we goed opletten om uitglijders te voorkomen. Ik heb een stukje van de omgeving gefilmd. Het is hier zo mooi. Genieten! Zo sjouwen we verder de berg weer af , richting het eindpunt. We fotograferen enkele bijzondere planten, die bij een huis in de voortuin staan. Dan bereiken we de weg weer naar het dorpje. We, Emmy en ik lopen een eindje achter en op de kruising staat de groep al bij elkaar. Chris geeft uitleg over de gewijzigde plannen van de wandelgroep en de daaruitvolgende Groep die meegaat naar het restaurant waar we Moeflon gaan eten. Niet iedereen is hier tevreden over. Het ‘moefloneten’ is voor wandelaars en partners.  Er wordt nog even gebakkeleid en dan lopen we door en komen in het schone, witte dorp La Murta aan.  De eigenaresse van het winkeltje staat in de deuropening en zwaait naar ons. Ze herkent de groep vast. Maar deze keer gaan we verder naar het gemeenschapshuis en binnen vinden we in een smal vertrek voldoende plek om de dag met een kop koffie, een biertje of glas fris af te sluiten. Als we net zitten, staan we weer op om zelf de drankjes te halen. En betalen meteen ( koffie 1,20 ! ) Ik neem meteen de biertjes voor Nel en Chris mee. Anny en Peter genieten ook van wat tapas. Na een half uurtje is het mooi geweest en we stappen op. Maar eerst neem ik, als we het kleine zaaltje uitlopen, Frans zijn wandelstok af en we zwieren even door de grote lege danszaal. 😄😄 We hebben de hele winter niet kunnen dansen in de zaal op de camping vanwege de COVIDmaatregelen dus ik neem de kans waar en Frans reageert spontaan!  We rijden via de snelweg terug. Wederom is ons uitzicht prachtig: zonovergoten plantages en in bloei staande bomen.  Zo komen we op de camping aan. Als we uitstappen voelt het toch wel wat stijf in de heupen en knieën.  Ook Jozef merkt dat de inspanning van vandaag wel wat van ons lijf gevraagd heeft. Voldaan groeten we en bedanken Anny en ook Chris voor het meerijden. De mondkapjes blijven nog even op tot we bij de caravan zijn. Frans loopt even mee, zodat hij weet waar wij staan en  om af te spreken voor het meerijden. Louis komt er net aan lopen en we praten nog even. Wat later loop ik even naar Emmy en Karl om met Karl te overleggen.  Karl was al bij Louis geweest. Monique wijst me waar hun caravan staat. Want daar was ik niet zeker van. Na even bijgekletst te hebben ga ik weer ‘op huis’ aan en dan lonkt het bankje… een half uurtje ….. en ik droom zowaar….. als ik wakker wordt besluiten we om maar even naar de ‘ overkant’ te gaan en een ‘ Chineesje’ te pakken! Zo doen we. Het werd een gezellige maaltijd. Flesje wijn erbij. Ijsje na. En voor drie tientjes klaar.. geen afwas, ook wel weer eens fijn. En Ineke, de bok en de geit ben ik onderweg weer kwijt geraakt. 😄😄Tot de volgende keer.