Een prachtige wandeling in de Sierra Espuña, moefloneters en -wandelaars, Holzmichl....

Het is 08.00 uur wanneer de wekker gaat.... Het kost even wat overredingskracht om uit bed te komen, maar dan stap ik er uit en steek mijn voeten in de pantoffels, bril op, en hatsjikidee op naar de ontbijttafel! Louis is al begonnen met dekken en ik maak het af. Brood smeren, bidons vullen voor de wandeling, ehbospullen controleren en nog even snel een douche nemen voordat ik het ontbijt verorber. Het is nog fris maar het belooft een warme dag te worden. De zon komt net boven de caravans uit en geeft al warmte, lekker! Na de warme douche, geniet ik van de koolhydraatarme boterhammen met mermelade de naranja. Mmm, twee bakjes koffie en nog even tijd om de bedden op te maken. Alles klaar bergschoenen aan en dan is Karl er al. De rugtassen achterin, Louis en ik stappen in en Emmy die al naar de verzamelplaats op weg is, stapt straks in. Een groep wandelaars staat al te wachten en een hartelijke begroeting volgt. Even bijpraten nog over de wandeling van dinsdag en overleg of iedereen een plek heeft in een auto en dan gaan we op pad. Chris rijdt voorop en geeft even gas... maar het konvooi sluit weer aan en gezamenlijk rijden we verder. Een mooie rit volgt naar de Espuña. Het landschap is prachtig. De akkers zijn begroeid met vele soorten groenten en braakliggende stukken grond, worden opgefleurd door vele bloemen! Zo mooi! Het landschap richting Espuña verandert langzaam. Glooiende velden worden berghellingen met mooie rotspartijen. Aangekomen in de Espuña parkeren we op een parkeerplaats waar de wandeling begint. De groep wandelaars bestaat uit ruim twintig mensen, en zij zijn allen goed 'uitgerust'. Goede schoenen aan, rugzakken mee en wandelstokken voor wie daar behoefte aan heeft. Ik heb ze helaas vergeten en in NL laten staan, dus ik moet het zonder doen. Nel en Wim en Riet zijn ook weer mee. Piet is thuis gebleven maar komt vanmiddag wel eten heb ik vernomen. Het is een goed teken, dat hij na de val van dinsdag weer goed te pas is. Maar wandelingen van dit kaliber, om maar in jagerstaal te spreken Chris H, zit er niet meer in.

Straks, na de wandeling, moeten de auto's opgehaald worden en daar zorgen de 'moefloneters' voor. Zij wandelen niet mee maar komen later naar het restaurant. Het eerste stuk van de wandeltocht is bergopwaarts. Chris leidt de wandeling, Annie heeft gezorgd voor de reservering bij het restaurant en wij zorgen met zijn allen voor een fantastische sfeer! Het pad vraagt in het begin wat meer energie, maar eenmaal gewend aan het klimmen gaat het prima. Het bergpad is goed te belopen, maar vraagt wel aandacht en rondkijken en lopen tegelijk wordt afgeraden. Om struikelen te voorkomen kun je beter voor je kijken..... Het gaat supergoed! Af en toe staan we even stil om foto's te maken en te genieten van het prachtige uitzicht. Ook hier staan de amandelbomen op de helling in volle bloei en het is werkelijk een prachtig gezicht. Hoe verschillend kan het landschap zijn! De omgeving van het stuwmeer, zo vlakbij, maar met een totaal andere natuur. De Sierra Espuña is een natuurgebied waar nog moeflonkuddes te vinden zijn. Enkele jaren geleden hebben we moeflons gespot toen we, Louis en ik, samen onderweg waren. Toen ze ons in de gaten kregen trokken ze zich langzaam in het hoge struikgewas terug. Heel begrijpelijk........ :) stel je eens voor dat we jagers zijn....... We wandelen verder en af en toe is het pad bezaaid met kleine rotsblokken, waarschijnlijk door de regen uit de helling uitgespoeld en in een steenlawine, op het pad beland. Ineke deelt een wijngum, lekker fris voor onderweg.

Emmy zoekt bijzondere takken en heeft al een aardig stapeltje verzameld. Jessica vindt een tak in de vorm van een kattapult en dat nodigt weer uit om verhalen te vertellen. Chris die even meeloopt in de achterhoede vertelt over het affiche dat hij gemaakt heeft met kreten die voor een jager niet mis te verstaan zijn. En al gauw komen we al fantaserend op het ' woord van de dag' het moeflonpistool! Wat een kattapult al niet te weeg kan brengen!

Het pad loopt nog steeds omhoog en dat is anstrengend! Ik weet het nederlandse woord niet meer! Het uitzicht is geweldig en wie een mobieltje bij zich heeft maakt vele foto's. Helaas is mijn ruimte op de telefoon al opgebruikt, dus ik zal straks de foto's van de andere wandelaars vragen voor deze blog. We lopen met ongeveer 24 personen (Ik heb ze niet geteld) en voor het eten komen er nog 13 personen bij! Heb ik me laten vertellen. Wat een mooie groep genietende mensen! Af en toe even een stop voor diegenen met een volle blaas. Ook Nel heeft een stop nodig en verdwijnt achter een boom die helaas niet dik genoeg is om haar helemaal uit het zicht te houden...... en ja dat zorgt voor enige hilariteit! Maar ach een paar blote billen even in het zicht? ........ we houden toch van de natuur??? In ganzenpas lopen we al lachend verder en de snelle wandelaars kiezen niet het hazenpad, maar wachten op de laatste. Na een poosje wordt er weer even gerust om iedereen aan te laten sluiten bij de voorste groep. De achterhoede meldt zich en als ook zij een poosje gerust hebben en weer een normale hartslag hebben vervolgen we het pad. We komen na een klein uurtje lopen op een open plek, waar we pauzeren en wat nuttigen. Niet te veel eten, natuurlijk, want we eten straks rond tweeën weer. Het 'snoepje van de week' komt langs en een babbelaartje wordt gretig aanvaard. Steeds zo lekker!

Een rustig halfuurtje volgt. De vogels fluiten dat het een lieve lust is en een enkele vlinder vliegt voorbij. Dan is het tijd om de wandeling te vervolgen, Anny zoekt nog een rustig plekje om even te ' mediteren' en de oude gipsoven is daar een goede plek voor. Het pad welke we nu volgen is grotendeels dalend. Er wordt gezongen in de achterhoede en Peter en ik hebben lol om de herinneringen van de Achterhoekse taal. De dalende weg vraagt om aandacht. Ook ik 'moet even' en trek me even terug en voeg wat toe aan de natuur . Dat is niet zo moeilijk als je achteraan loopt en ik slof het wel weer bij!

Deze dalende route is niet minder gevaarlijk. Juist wanneer je denkt dat het gemakkelijk wordt en je minder geconcentreerd bent, loop je het risico uit te glijden. Maar het gaat deze keer prima. We stoppen nog een paar keer om van het mooie uitzicht te genieten. Geen ongelukken deze keer en iedereen komt heelhuids beneden.

Het laatste stuk lopen we over de verharde weg naar het restaurant. Een paar auto's passeren ons groepje. Eentje met Duitsers die het restaurant niet kunnen vinden, blijkt, als de chauffeur door het open raampje aangeeft dat hij er naar op zoek is.

En overal staan amandelbomen in bloei! De zachte geur van de bloesem hangt in de lucht. Er worden veel foto's gemaakt van het pittoreske landschap! Cor heeft even de plaats van Geus ingenomen en fotografeert dat het een lieve lust is. Het is een prachtige wandeling, ongeveer 10 km en goed te doen. Ik geniet volop en met mij alle wandelaars want ik hoor niet anders! Jongens wat GENIETEN WE !! Ik geloof dat ik morgen terugga om dit nogmaals te beleven!

Langs de verharde weg staan olijvenbomen nog vol olijven. (Ik pluk er een paar, maar vind ze zo niet lekker, de olie die ik eruit druk gebruik ik maar om de huid mee in te vetten!) Even later blijkt dat men bezig is met de pluk en snoei. De laatste bomen zijn leeg en al gesnoeid.

En het is warm. Zo heerlijk warm!........We wandelen verder, af en toe kijk ik nog eens in het rond, maar geen moeflon te zien op de berghellingen... en een verrekijker heb ik niet bij me om ze te kunnen spotten...

Dan zijn we bij het restaurant aangekomen! Op het terras zitten de moefloneters al te wachten op ons. Het affiche van Chris was duidelijk en iedereen was op tijd voor de maaltijd. Stoelen worden bijgezet en een drankje wordt gehaald. De chauffeurs verzamelen zich en halen de auto's op. Wat een prachtig gebaar om zo samen te werken!

Wat later zijn ze terug en kunnen we aan tafel. In het restaurant is een mega lange tafel gedekt voor ons en allen vinden een plaatsje. Het voorgerecht wordt geserveerd. Verschillende soorten worst, kaas en brood, daarbij twee soorten smeersels. En we genieten er samen van. Daarna volgt een schaal met gemengde sla. Heerlijke pepers, olijven, tonijn, tomaten, ei, geraspte wortel, het smaakt allemaal heel best. En natuurlijk een koel glas wijn, mineraal water of bier erbij.

En dan wordt de moeflon gebracht met gefrituurde aardappel in kleine blokjes. Het is ongelooflijk lekker. Zulk zacht vlees roept herinneringen aan vroeger op. Draadjesvlees, op zondag, hachee met rode kool, zo lekker! Het vlees is echt superzacht en heerlijk gekruid. Voor Louis en mij is het de eerste keer dat we moeflon eten. En het smaakt echt verrukkelijk! Wanneer de ober langs komt en vraagt of we nog wat lusten zeggen we geen nee. En een tweede schaaltje wordt gebracht en gedeeld. Aan wijn geen gebrek! Wit, rood en rosé! Als dessert, is er een keuze: Fruit, whiskyijs of viennetta of een crème brulée. Het whiskyijs wordt met geflambeerde whisky overgoten en het smaakt best! Daarna nog koffie naar wens! Cafe solo, contado, Americano of een Aziatico! Het kan allemaal. De bediening is geweldig! Vriendelijk, goedlachs en hen is niets te veel. We toasten nog op Chris, die alle wandelingen toch maar steeds zo goed voorbereidt!

En als Chris na het genieten van al dit lekkers opstaat om mee te delen dat we voor 19 euro p.p. weer weg mogen, verbaast het me opnieuw. Uiteten in Spanje is echt niet duur! Het geld wordt opgehaald en na afgerekend te hebben klinkt de bel! Als dank voor de fooi!

En wat een sfeer. Er wordt nog even gezongen en dan is het tijd om terug naar Bolnuevo te rijden! Er wordt hartelijk afscheid genomen van iedereen en en dan rijden we door het prachtige landschap terug. Op de camping aangekomen bedanken we Karl en Emmy voor het meerijden en pakken onze rugzakken uit. Wat een mooie dag. Louis duikt in zijn bed voor een uurtje rust en ik zoek het strand op om een wandeling te maken en na te genieten van deze bijzondere dag en nog even wat calorieën weg te werken... de golven rollen het strand op. Deze keer zonder geweld, rustig kabbelend, de zon is nog warm en wanneer ik zo in mijn eentje langs het water loop voel ik me intens gelukkig. Dat ik hier weer ben, samen met Louis..... dat ik dit beleef.... een man met een detector en een schepje is druk bezig om een vergeten munt uit te graven en dan denk ik.... man kijk eens om je heen en laat die munt maar zitten, de rijkdom vindt je niet onder het zand maar erboven...... en dan hoop ik dat hij het ook eens beseft....

En als ik weer bij de caravan terug ben, weet ik dat deze dag een van de fijne herinneringen wordt van deze winterperiode in Spanje! Dankbaar ben ik om samen met Louis en zoveel lieve mensen dit te kunnen beleven. Dank je wel allemaal...... dankje wel... God, Allah, Buddah, of misschien ben je wel de Holzmichl!