Wandeling langs camping La Torres. Boek: in de voetsporen van Anny.
25 februari 2022 - Mazarrón, Spanje
- Beste mensen, afgelopen woensdag hebben we een wandeling gemaakt in de bergen achter camping la Torres. Goed wandelweer ! Met onze wandelgroep vertrekken we op tijd van de camping. Na een vrij korte rit ( voor ons doen) rijden we de parkeerplaats van de camping op. We parkeren de auto tussen twee grote campers en zijn startklaar voor de klim. Een klein stukje lopen voor we een stenig pad op sjouwen. Het is niet moeilijk om omhoog te lopen, maar dit pad vraagt wel aandacht. We slaan nu rechtsaf. In het verleden gingen we de andere kant op en kwamen dan in het bos langs een bassin met goudvissen. Chris, onze grappenmaker deed toen net of hij een vis ving en deze meteen op at. Hij had een worteltje meegenomen en dan snap je het wel!… 😄😄. (Ik maak wat meer ruimte tussen de stukjes. Marijke gaf aan dat het makkelijker leest. ) Het pad is echt vol rotsen en smal. Als geiten sjokken we achter elkaar aan. Altijd is het weer een uitdaging.. Het weer is goed, de omgeving prachtig.. de natuur bereidt zich voor op de lente. Overal bloeien bloemen! Hoewel het bijna twee maanden niet geregend heeft, zijn de hellingen prachtig groen, met bloeiende planten. De amandelbomen dragen al vruchten in zachte fluweelachtige jasjes. Zo snel al na de bloesem. Het mooie weer van de afgelopen weken is hier vast debet aan! Langzaamaan komen we hoger en hoger, af en toe even stilstaan en rondkijken! Tegelijk lopen en kijken gaat niet, dan lig je zomaar languit. We lopen een stuk over een smal pad tussen de struiken door en wat later blijkt dat we toch in de lager gelegen Rambla moeten zijn. Ik vind een doorgang en om beurten dalen we af en helpen elkaar om niet naar beneden te rollen. Via deze route, vol rotsblokken en stenen, waar we overheen klauteren, komen we weer op een iets makkelijker pad. Smal, maar bikkels als we zijn, komen we zonder kleerscheuren daar waar we willen zijn. Wat later naderen we de plek waar we onze boterham opeten. Stoeltjes worden neergezet en de tassen uitgepakt! We hebben een schitterend uitzicht over zee. Het is wel koud hier. Er waait een frisse wind. Dus voor mij: jas aanhouden en muts op! We zijn nog niet op het hoogste punt vandaag. En dat wordt het ook niet want de route wordt dan te lang. Voor ons loopt een pad de berg op tot de top en al turend zie ik twee mensen naar beneden lopen. Wat later passeren ze ons, groeten en vragen of ze links of rechtsaf moeten. We adviseren links af te gaan. We gaan zelf ook die kant op. Het zijn Fransen of Franssprekende Belgen, Luxemburgers kan ook nog? Zwitsers? Geen idee Bonjours dan maar hé? We delen nog een abrikoosje( Klaasje) een snoepje van Ineke en ik heb een chocolaatje mee. 60% en meer chocola erin. Jozef (en ook Ineke) vindt ze lekker en we delen er nog een paar. 😉. Een paar foto’s getuigen van deze unieke plek met uitzicht over bergen en in de verte de zee.. Nadat brood, appeltjes en drinken op zijn, maken we ons gereed om weer verder te gaan. We sjouwen achter elkaar aan en omdat het pad echt aandacht vraagt loopt Peter dicht achter Anny aan. De humor is niet van de lucht en al sjouwende zegt Peter: ken je dat boek: in de voetsporen van Anny? Ik zeg daarop! Jazeker! Prachtig boek! Ik heb het al bijna uit. 😉Waarop Peter zegt: ik ben al aan de derde druk! (Ter info: Peter is zeer slechtziend en we helpen hem tijdens de route om de voeten zo goed mogelijk neer te zetten, als deze hulp gewenst en nodig is.) En dat is soms vlak achter elkaar aan lopen) Het gaat de hele route goed. Tot we een pad op lopen dat iets hoger ligt en Peter toch even op een knie beland, maar gelukkig geen schade. Verder gaat het. De kleur van de aarde verandert van okergeel naar zilvergrijs. Het lijkt wel kalk. Hier maken we even een groepsfoto! Zo vervolgen we onze weg en opnieuw verbazen we ons over een vuilnisbelt waar we langs lopen. In deze prachtige natuur heeft Spanje dit niet goed in orde. Er liggen oude asbestbuizen wc potten, tegels, plastics. Niet voor te stellen… dus maar even vastleggen op de gevoelige plaat. We komen langs een paar gebouwen en al pratend zien we de weg al liggen en de camping. Het zonnetje gaat met ons mee en als we wat later bij de auto’s aangekomen zijn, besluiten we wat te gaan drinken bij het restaurant waar we ook het Kerstdiner hebben genuttigd. Daar aangekomen kiezen we toch voor het terras van Bienquerida…. Over de poster van Marilyn Monroe wordt nog een poosje gebakkeleid. Is ze het nu wel of niet?? De meerderheid zegt NIET! Ik zeg WEL …. en als ik het de serveerster vraag, twijfelt ze een beetje… maar zegt toch : ik denk het wel… Dus vraag ik het een gast die net aan komt lopen… hij zegt spontaan: Miss Monroe? YES … punt voor mij. We drinken er een lekkere koffie, biertje, tonic etc. Aziatico schenken ze niet. Waarschijnlijk hebben ze geen vergunning voor gedistilleerd. Maar dat is geen probleem. We krijgen er nog chips bij en een schaaltje olijven. We halen nog even verhalen op van het Kerstdiner met de verdronken ham van Jozef. De lekke band komt ook nog even ter sprake… Dan is het tijd om op te stappen. Anny rekent af en we betalen haar terug. Mooi geregeld Anny. Eerlijk gezegd Peter, het is een goed boek, waar jij de derde druk van leest. En ik heb het nog lang niet uit! Tot vrijdag allemaal! Op naar de Espuña! De Moeflon wacht!
Foto’s
2 Reacties
-
Nolleke:25 februari 2022Leuk verhaal
-
Ineke.hoevenaar:26 februari 2022Ja een heel fijne wandeling .
