Woensdag 2 maart. De badlands route door de rambla de las grutas

Woensdagochtend al vroeg wakker, allebei.. Onze gedachten gaan naar Cor en Febe en Oekraïne. Het overlijden van onze goede tennis-, wandel-, en Padelvriend stemt ons verdrietig. Onze kwetsbaarheid, wordt hiermee weer eens extra duidelijk. Ons leven kan ook zo maar een wending krijgen ….                                    Dan Oekraïne in oorlog , zo ongelooflijk dat dit kon gebeuren. En heel Europa heeft hiermee te maken. Afwachten welke sancties er komen en of we de gevolgen ervan onder ogen durven zien, want er moet iets gebeuren om dit geweld te stoppen.. Amerika houdt zich vooralsnog buiten deze strijd… China is in dit conflict een belangrijke natie…                                                     We staan op en maken het ontbijt klaar en ik bereid de wandeling voor door de rugtas in te pakken. Een jas en vest hoeft niet mee. Het wordt een heerlijke warme lentedag. Nog even vraag ik me af ik liever thuis bij Louis blijf. Hij is ook aangeslagen door het overlijden en de ellende in Oekraïne.                                                 Telefoon nog even opladen…. dan zie ik het bericht van Mayke: Corona heeft ook in hun gezin toegeslagen. Mayke en Yfke zijn ziek , dan volgt de rest van hun gezin vast ook.                      Diepe zucht… hopelijk gaat het goed en zijn ze na een paar dagen weer aan de beterende hand.                                                                    Louis redt zich wel, hij heeft genoeg te doen zegt hij.. dus na een kus ga ik op pad.                 De groep is al aanwezig bij de receptie en wat later stappen we in. Het is een behoorlijk stukje rijden, maar de weg naar deze route is afwisselend, dus genoeg te zien. En al gezellig pratend zijn we na een klein uurtje op de bestemming aangekomen. Een tankstation met een grote parkeerplaats voor o.a. Vrachtwagens. De rotzooi aan de rand ervan is onbeschrijflijk! Al jaren wordt hier alles in de berm gedumpt! Zucht, zucht… Spanje en hun bewoners en bezoekers kan in dit gedrag nog heel veel verbeteren!                                              We stappen uit en pakken onze spullen en ik kan meteen mijn EHBO spullen pakken want Jozef krijgt de achterklep op zijn hoofd. Even een momentje van onoplettendheid… boem!. Mooie pleister erop, nee geen kusje erop. Jozef is een bikkel… pet erop en gaan met die ….. Ik troost nog even onze chauffeur die erg geschrokken is.                                                           Het eerste stuk berg op is goed te doen. Vals plat, rotsige bodem, maar geen moeilijk pad. Langs de vuilnisbelt … gewoon in de natuur. Niet afgebakend,  men smijt hier gewoon alles wat men kwijt moet tussen de sparren en dennen.                                                                   We hebben deze route eerder gelopen, toch is het steeds weer een beetje anders. Er wordt gezongen: de paden op… door Frans… en dan zingt Anny een wandellied.  Na een poosje geklommen te hebben naderen de bosrand en nu wordt het wat lastiger. Een smal pad kronkelt omhoog tussen de struiken door. Dan is er een vrij vlak stuk tot we weer verder klimmen. Het uitzicht is geweldig! Bijna 360 graden een vallei met terrassen te zien. Hier en daar liggen de resten van een houtskoolvuurtje. Wandelaars ‘on tour’  hebben hier vast een konijn te pakken gekregen en opgepeuzeld na het gebraden te hebben. Holen en keutels getuigen van een behoorlijke populatie. Lijkt me best mooi om zo in de wildernis te overnachten, te eten van wildebraad, gebraden boven een houtvuurtje en bij het krieken van de dag wakker worden…. en de vrijheid te ervaren dat dit gewoon kan…                                 We lopen verder en de Garmin geeft het pad aan welke we zouden moeten volgen. Volgens Chris hadden we het lager gelegen pad moeten hebben…. We lopen nog wat verder onder dennen en door struikgewas… Toch blijkt het dat we eerder hadden moeten afdalen want het pad waar we nu op lopen wordt onbegaanbaar. We lopen weer terug naar de plek waar we een pad naar beneden zagen. Anny had het goed, hier moeten we afdalen. Ik vind een doorgang en even later staan we op het brede pad welke ook op de Garmin van Chris staan aangegeven.                                       De zon schijnt heerlijk op onze blote armen en benen. Een zonneklep en pet is niet overbodig nu.                                                                            Via dit pad lopen we tussen de struiken door richting de berg en met vele kloven. Onderweg lunchen we. We wandelen een heel stuk langs een afrastering. Deze was er eerder niet. Wat later blijkt waarom. Twee diepe kloven doorsnijden de weg die haaks op ons pad ligt. Een bord wijst: onbegaanbaar!  Wat later moeten we de afrastering over!!! Chris offert zich op om de bedrading laag te houden opdat we zonder beschadigingen aan de andere kant ervan verder kunnen lopen. Het is een komisch gezicht als Nel al lachend half over het draad is en dan weer terug moet voor de foto. De een na de ander klimt erover heen, en Chris zit nog steeds op de afrastering. Arme Chris! Gelukkig is het geen prikkeldraad!                                      Zo wandelen richting de kloof. De enorme zandbergen zijn door erosie in grillige vormen getransformeerd. Hier en daar is er door de regen een brij van de berg af geschoven en dit vormt een bijzondere helling. Grote torens van zand zijn blijven staan. De bergen zouden een mooi decor vormen voor een film. We kijken opnieuw vol interesse naar de sculpturen, lopen  er tussendoor,   beseffen maar al te goed dat hier instortingsgevaar is. De scheuren in de wanden van de berg zullen bij heftige regenval groter worden en een deel van de helling zal naar beneden komen.                        Via een hele smalle spleet komen we in een soort cilinder.. rondom hoge steile berghellingen. Waar we twee jaren geleden nog onderdoor moesten kruipen is nu een open kloof. Na wat foto’s gemaakt te hebben lopen we verder.                                                              Een stukje verder de kloof in, moeten we een heel steil pad op. Het lukt ons om zonder glijpartijen boven te komen. Het touw dat Chris voor de zekerheid heeft meegenomen, is niet nodig. We helpen waar nodig en wat later is iedereen boven. Want het is echt heel steil.  Even een slok drinken, van het landschap genieten en bijpraten en weer verder. Frans was in een kloof tot het einde gelopen en nu we boven staan zien we de kloof met horizontale wortels van bovenaf. Een prachtig avontuur. Het uitzicht is hier prachtig. Het lijkt een beetje op het maanlandschap van Gebas. Dan lopen we verder en komen langs een omheind stuk grond met enkele huizen. Een met zwembad . Er is ook een manege. Onderweg op de paden zagen we al vele hoefafdrukken. Het lijkt wel een vakantie park. Als we even staan te kijken komt er uit tegenovergestelde richting een man aan lopen en hij groet en begint een gesprek. Hij spreekt meerdere talen… en dat nodigt uit om vragen te stellen. Is hij een Spanjaard : nee een Catalaan! Er volgt een heel gesprek. De details laat ik achterwege. Maar na een poosje vertrekt hij weer met respect van ons voor zijn visie op Catalonië en de wens van de Catalanen om onafhankelijk te zijn.                                                                             Zo wandelen we verder, zon op ons hoofd… tot we weer in de bewoonde wereld komen. Opnieuw komen we langs de vuilnisbelt … lopen achter de vrachtwagens langs de parkeerplaats op. We laden de tassen weer in de auto en rijden achter elkaar aan naar het restaurantje waar we wat gaan drinken. Daar aangekomen parkeren we en steken de straat over en schuiven met behulp van  de serveerster een paar tafels naar elkaar toe en nemen plaats. Nog even een groepsfoto van de bikkels van vandaag en met smaak worden daarna de consumpties met een schaaltje pinda’s in de dop en olijven, genuttigd. We overleggen nog even over de picknick welke in de week erna op een warme dag gehouden wordt. Gezellig! En dan is het tijd om op te breken en de weg te vervolgen. Voldaan komen we op de camping aan. Groeten en bedanken elkaar voor de leuke dag en gaan huiswaarts. Tot de volgende keer.