Regen, een dagje Cartagena en de terugreis

Het weer in Spanje laat te wensen over. Het is bewolkt en de temperatuur is lager dan we gewend zijn. De laatste weken van maart heeft het heel veel geregend. Een wandeling werd gecanceld en daarom zijn we met Nel en Chris naar Cartagena gereden om daar twee musea te bezoeken. In de stromende regen.  

In de stromende regen zijn we s ochtends vertrokken. De regen kwam echt met bakken uit de hemel. Via de bergweg, een werkelijk hele mooie route, reden we naar Cartagena. Onderweg zagen we dat er een stuk vangrail weg was en we vermoedden dat er een deel vervangen zou worden. Er lag wel een groot wit blok beneden maar dat waarschuwde ons niet....In Cartagena konden we makkelijk parkeren in de parkeergarage en onder de paraplu liepen we snel naar het scheepvaartmuseum. Waar je in Nederland gelijk 15 euro entreegeld armer bent,  kost het hier slechts een euro per persoon. 

We wandelen rustig door het militairmuseum en bekijken de vitrines met modelschepen, een onderzeeër, attributen die men zoal nodig heeft, o.a. van de dokter, de uniformen en geschiedenis van jarenlange scheepvaart ter verdediging van Spanje en oorlogsvaartuigen om de landen rondom Spanje te veroveren.... De Spaanse zeemacht... ofwel Spaanse Armada.

Het is de moeite waard. Nolleke en Hans hadden ons deze musea geadviseerd en ze krijgen gelijk. Het navalmuseum is echt de moeite waard.  We bedanken de dames bij de ingang en lopen door de regen naar het volgende museum. Dit museum is gratis. Men mag een vrije gift geven. Ook hier staan vele modelschepen in vitrines. Kanonnen, duikuitrustingen.  (volgens mij kun je met deze zware uitrusting nauwelijks weer boven komen), routes van de schepen naar de landen rondom Spanje.... miniaturen van het interieur van een schip en onderzeeër.... interessant. 

Na deze bezichtiging gaan we de regen weer in en zoeken een restaurantje waar we even kunnen lunchen en een kop koffie kunnen drinken. Het lukt ons om buiten een redelijk droog plekje te vinden en wat later genieten we van een spiegelei of croissant met kaas en ham. Een warme kop koffie is wel nodig want het is kil. De regen komt nog steeds met bakken uit de hemel en we besluiten om na de lunch huiswaarts te keren. 

We rijden wederom via de bergweg richting Isla plana, maar na een poosje is de weg afgezet.. Een auto met werknemers, zo te zien aan hun gele werkjassen, maant ons om te keren. Ze kijken zo ernstig dat we dat ook doen. Via Perin rijden we naar Bolnuevo. Een klein dorp waar we ook wel eens gestart zijn met een bergwandeling. 

 Bij thuiskomst is de tent nog droog ondanks al het water. Twee dagen later horen we wat de reden was van de wegversperring. Een groot deel van de weg was weggespoeld... wat hebben we geluk gehad dat het niet gebeurd is voordat  wij over die weg reden of tijdens.... dan hadden wij nu onder in het ravijn gelegen..... niet meer aan denken..... het is niet gebeurd. 

Het weer in de dagen erna is onbestendig. Hoewel we ons prima vermaken, missen we het winterzonnetje wel. 

De eerste gasten vertrekken al en er komen steeds meer lege plekken. Met onze wandelgroep gaan we nog een keertje gezellig eten bij Nono's. Ook daar had men overlast van het water en kon een deel van het restaurant niet gebruikt worden. De zaal waar we besproken hadden was niet klaar gemaakt om gasten te ontvangen, dus werden we naar de andere eetzaal gebracht. Hier genoten we van een heerlijke driegangenmenu maaltijd voor 15 euro per persoon. 

Zo vervlogen de laatste weken.... geen tennis meer, want de tennisbaan was nog niet speelklaar. Jeu de boulen was bijna niet mogelijk, de meeste banen stonden onder water! Maar een potje kaarten en een barbecuetje bij Nel en Chris ging nog prima. Daar genoten we van een heerlijk stukje vlees en de gezelligheid van het klaverjassen. 

In de voortent wed het natter en natter. Lijkbaar laat het grondzeil water door. Uit zo fijn. Volgend jaar een dikker zeil er onder. 

Zo kom je aan de laatste week toe. De voortent alvast leegmaken, begint met het afbreken van het keukentje en deze naar de kelderbox brengen. Omdat de caravan in Isla plana in de stalling gaat, blijven de fietsen ook in Spanje en met wat passen en meten zetten we deze ook in de kelderbox. De wasmachine gaat er ook heen en tafel en stoelen en andere spullen idem. De barbecue, stofzuigertje en keukentent vindt ook nog een plek. Maar dan is deze box ook vol. 

Deze klus was alvast klaar. De week erop, onze laatste week, volgde de voortent. Maar door het Saharazand was de tent zo vies dat we wachtten op nog een bui. Laat het eerst maar even schoonregenen dachten we. Op een redelijk droge middag heb ik alvast het dak van de  caravan schoongemaakt.....Dan heb je alles schoon gemaakt en volgt er nog een keer een Sahararegen ( zo noem ik het maar).... weer alles onder de oranje-beige zand druppels. Dat werd weer poetsen.... Gelukkig hebben we de voortent droog kunnen inpakken.. 

De voorlaatste dag brak aan. Alle spullen drogen en schoon in de auto gepakt en wat we in de caravan zouden laten in de onderste laden gestald,  zodat het met het transport niet uit de  bovenkastjes zou kunnen vallen. Nog een hele klus. Smiddags hebben we afscheid genomen van onze vrienden, nog even een knuffel, dat kon nu weer. Die avond zijn we met Chris en Nel naar de chinees aan de overkant gegaan. En hebben genoten  van de rijsttafel. Ijsje na, wijntje erbij en een klein, in een ondeugend glaasje, Manzana.. 

De volgende ochtend hebben we de laatste spullen ingepakt. Nel en Chris kwamen nog even helpen en om elf uur zijn we vertrokken na afscheid te hebben genomen van de buren en Nel en Chris. Onze Spaanse buurvrouw kwam een cadeautje brengen, een armbandje voor Louis en mij. Zo lief. 

We rijden de route die Marijke en Henk aangaven, via de westkant, Teruel, Calamocha, Pamplona, San Sebastián, Bordeaux, Poitiers, Rouen, Rijsel. Een klein beetje aangepast vanaf Rijsel omdat we familie, mijn broer en vriendin, wilden bezoeken. En daarna de kinderen. Tilburg, Brummen, Terborg, Winterswijk, Jubbega.  

De reis verliep goed. In Calamocha hadden we een kamer geboekt in hotel Lázaro. We werden vriendelijk welkom geheten en begeleid naar de priveparkeerplaats. We wilden de volle auto niet aan de straat laten staan. De warme maaltijd was goed. De volgende ochtend wilden we ontbijten, maar daar hadden ze vast geen rekening mee houden want er was nergens gedekt.  Dus maar even vragen. We kregen een warm stuk stokbrood, boter en jam en een kop koffie op een ongedekte tafel geserveerd. Kon beter, maar goed, we hadden een ontbijt. 

De route ging verder richting Pamplona naar San Sebastián. Een mooie route om te rijden, prachtige natuur, maar met de regen en harde wind was het uitkijken geblazen. Die dag besloten we door te rijden naar Poitiers en in Mac Bed vonden we weer een goede slaapplaats en een uiterst vriendelijke en behulpzame  receptioniste. S Avonds gegeten in het restaurant naast het hotel. Prima. Een keuze buffet voor het voorgerecht, hoofdgerecht moesten we doorgeven en voor het nagerecht weer een buffet. Dit restaurant ligt naast een parkeerplaats voor vrachtwagens en de hele eetzaal zat vol kerels. Naast ons zat een chauffeur die ook in Nederland was geweest, hijkon een beetje Engels, wij een beetje Frans dus even gekletst met hem.  We hebben goed geslapen die nacht en na een heerlijke warme douche, werden we verrast met een goed ontbijt in de ontbijtkamer. Croissant, yoghurt, stokbrood, jam en Nutella, muffin en koekjes, koffie en thee. Daar konden we de dag wel mee beginnen. 

Het was koud toen we buiten kwamen. De spullen weer ingeladen die we mee naar de kamer hadden genomen en weer op weg. Een keertje tanken... hier viel de benzineprijs nog mee. De route was gepland via Rouen. Het sneeuwde onderweg, het was vier graden....We besloten om door te rijden via Amiens naar Rijsel waar we een kamer boekten in La demeure Marcquoise. Wat is Rijsel een oude stad met een onduidelijk wegennet. Leve het navigatiesysteem! Gelukkig vonden we de villa waar we een kamer geboekt hadden. Ik belde er aan maar niemand deed open. Dus maar even achterom. Niemand te zien. Ik liep weer naar de voordeur toen er een jongedame met baby in de Maxi cosi  uit de voordeur kwam. Ze was Russische maar kon goed Engels. Ze zei dat ik even moest bellen. Zo gezegd zo gedaan. Maar de eigenaresse begreep ik niet, dus nam de jongedame de telefoon aan. Het bleek dat we onder een bloempot de sleutel konden vinden en dat kamer twee voor ons bestemd was. Na een zoeken vonden we de sleutel, bedankten de jongedame en gingen naar binnen met onze spullen. Het was erg koud op de kamer. Eerst maar een restaurant zoeken. We zijn eerst naar de Irish pub gegaan waarvan we een kaartje op de kamer vonden, maar deze was vol, dus toen naar het steakhouse waar voldoende plaats was en we heerlijk gegeten hebben. Na terugkomst in de villa, hebben we de verwarming wat hoger gezet en gedoucht en ben ik onder het dekbed gaan liggen lezen. Wat later werd er geklopt en de eigenaresse kwam vragen of alles goed was. Ze wenste ons een goede nacht en nadat we doorgegeven hadden hoe laat we wilden ontbijten vertrok ze weer. We hebben goed geslapen. Smorgens weer een warme douche genomen op een koude badkamer. Daarna naar beneden waar ons in de woonkamer een zeer uitgebreid ontbijt wachtte. Keurig gedekt, zilver bestek, meerdere soorten brood, vleeswaren, jam en een tableau met wel zes soorten kaas. Koffie en thee. Ze vroeg of we of scrambled eggs wilden. Maar daarvoor hebben we vriendelijk bedankt. Het was fris in de kamer en ze vroeg of ik het koud had en gaf me haar omslagdoek.  We hebben nog even gekletst oer van alles. Ze vertelde dat ze alleen in het bed and breakfast woonde en dat haar man twee jaren geleden was overleden. Ze had een dochter die in Marocco woonde. Na een hartelijk afscheid, droegen we de tassen weer naar de auto, geholpen door haar. Het was weer hartstikke koud ..... nog even zwaaien en rijden maar. 

We vervolgden onze weg naar Tilburg, waar we met Jos en Erica hadden afgesproken. Na twee uurtjes rijden waren we er en hebben er gezellig koffie gedronken met kersenvlaai. Jos en Erica hadden een lunch voorbereid. Heerlijke zelfgemaakte groentesoep en verse broodjes. We hebben ervan genoten. Na een hartelijk afscheid, zijn we verder gereden naar Mayke en Menno en de kinderen in Brummen. Wat waren ze blij! De kinderen hadden tekeningen gemaakt en Fenna een hart geschilderd. Zo lief. We hebben de vorderingen van de verbouw bewonderd en koffie gedronken. En sAvonds hebben Yfke En ik chinees gehaald in Leuveheim. Same gezellig gegeten! Na nog een heerlijk kopje koffie weer gedag gezegd en opweg gegaan naar Lucy en Paul. Daar aangekomen, Lucy en Paul geknuffeld en in een gezellige warme kamer bijgekletst.  We hebben bij hen in Terborg geslapen en zondagochtend gezellig ontbeten en met Cecile, ze verraste ons met een bezoek,  thee en koffie gedronken, waarna we naar Winterswijk zijn gereden om Luc en Wendy en de kinderen op te zoeken. Een hartelijk weerzien, bijkletsen met de kinderen en Luc en Wendy en naar Hidda, een van de paarden die waarschijnlijk op het punt stond om te bevallen, gekeken. Ze was wat schichtig, omdat ze ons niet kent. Maar toen Luc met haar ging knuffelen heb ik er een foto van gemaakt. Luc knuffelt het paard, het paard knuffelt Luc! Zo mooi! Hidda draagt een sensor zodat Luc gebeld wordt als de weeën beginnen. Met Luc en Wendy hun nieuwe project en huis bekeken. Nog een hele klus om te verhuizen en alles voor het nieuwe campingseizoen klaar te hebben.  Samen met Eline heb ik nog een paar stallen uitgemest en de paarden wortels gegeven. Eline heeft voor het voeren gezorgd en ik op de werkschoenen van Luc mee naar de wei omde Shetlanders het voer te geven. Daarna weer mijn eigen schoenen aan naar de kamer waar de allesbrander gloeide. Merle lag ziek op bed en even bij haar gebuurt.  Wendy had weer heerlijk gekookt en met zijn allen genoten van Wendy's nasi. Het was een gezellige middag. SAvonds na een hartelijk afscheid naar Jubbega gereden en nog even bij Boukje en Geert gebuurt en hen geknuffeld en even bijgepraat.  Op de tafel stond een heerlijke cake door Eppie gebakken met een kaartje Wolkom thùs ! Zo lief! 

Dan in je eigen huis de noodzakelijke dingen uitpakken en douchen en het bed in.  Moe maar dankbaar voor zoveel liefde om ons heen heb ik heerlijk geslapen. Maandag verder uitgepakt, de was gedaan, naar Eppie en Piet om hen te bedanken voor de hulp die ze deze winter hebben gegeven. Op naar een mooie zomer, ook al is daar nu nog niks van te merken want het regent, het is zeven graden en het waait flink.....

Het was een bijzondere winter met nog veel maatregelen vanwege de Covid, maar ook doordat de oorlog tussen Rusland en Oekraïne zorgde voor veel onrust omdat het hele Westen erin betrokken werd. Het houdt je toch bezig.... laten we hopen dat het zich ten goede keert, maar de vele slachtoffers getuigen van een meedogenloze strijd om macht.. 

Tot de volgende keer.....