Wandeling route Campo Lopez en een paar dagen uit ons leven hier.

Er zijn al weer enkele dagen verstreken sinds onze wandeling langs de amandelbomen welke volop in bloesem staan. We zijn met een klein groepje omdat een aantal bergwandelaars een feest hebben. Frans moet naar het vliegveld en kan niet op tijd terug zijn. Het is heel mooi weer. We rijden met twee auto’s naar Campo Lopez. De weg er naar toe is prachtig om te rijden. Het uitzicht is schitterend. Overal staan de amandelbomen in bloei. Roze ( zoete amandel) en witte bloesem…Dat er verschil is in bloesem zien we maar dat de roze bloesem  van bittere amandelen zijn blijkt een fabeltje..  Ook hier en daar  onder de bomen een zee van witte bloempjes. De meeste akkers zijn keurig onderhouden, de grond rondom de amandelbomen is heel los. De amandelboom is familie van de roos en valt onder dezelfde soort als perzik, abrikoos, pruim en kersenboom. De amandel is een steenvrucht en geen noot.  Bijzonder is dat de aardetinten van lichtgrijs naar donkerrood gaan. Okertinten wisselen grijze vlakken af. De bomen staan netjes in rijen en zijn qua hoogte gelijk. Een fraai gezicht. De glooiende akkers met af en toe stukken bos zijn wel een paar foto’s waard. Na een ruim half uur gereden te hebben zijn we in het dorpje aangekomen en parkeren.  Een paar huizen, een kerkje, een redelijke boomgaard met fruitbomen en enorme amandelboomakkers, of moet ik plantages zeggen, er omheen. We zijn hier twee jaren geleden ook geweest. De waardin van het gemeenschapshuis loopt net weg. Langzaam met stok. Anny vraagt haar of we op het terras wat kunnen gebruiken na het wandelen en de waardin vraagt haar het even aan haar man te vragen. Ze gaat naar binnen  en het kan. Of een stukje kaas en worst ook lukt met brood dat zien we straks wel. We beginnen aan de wandeling. Eerst een stuk vlak pad daarna een klim (en onderweg gaan de truien al uit, zo warm is het) en zo klauteren we nog een heel stuk tot we op een weitje komen waar we gaan eten. Eerder lagen hier genoeg stenen om op te zitten, nu wordt er gezocht naar platte stenen bij de ruïne en Nel vindt er een paar en ook een dakpan en ze maakt er een stapel van waar Anny op kan gaan zitten. Jozef en Ineke, Chris en Nel en ik hebben krukjes mee, die nu weer goed van pas komen. Ook Klaasje vindt een paar stenen. We genieten van onze meegebrachte boterhammen, fruit en drinken, maar ook van de rust. Ik deel nog een amandelkoekje: Friso had deze altijd bij zich tijdens de wandeling, maar hij is er dit jaar nog niet. Klaasje heeft heerlijke, gedroogde abrikoosjes mee. En we smullen ervan. Wat later breken we weer op. Tassen weer ingepakt, rommel en schillen ook mee, we laten niets achter. Dan komt er een lange klim over een smal pad. Het is even zwoegen maar dan hebben we het weer gehad en volgen we het pad dat ons naar een prachtig uitzichtpunt brengt. Vanuit de auto hadden we het al gezien, maar nu we er hoog boven staan is het echt schitterend. Een en al bloesem! Blauwe lucht erboven, dus weer een paar foto’s maken om de thuisblijvers ook mee te laten genieten. Peter, Louis, en Hannes lopen niet mee. Dat laat hun gezondheid niet toe. Peter had pech en is gevallen en wandelen met gekneusde ribben is niet aan te raden. Stoeptegels liggen in ons dorp niet overal gelijk en als je slechtziend bent is dat een ramp. Zo wandelen we langzaam de berg weer af. Twee jaren geleden verloor ik mijn jas op deze route en moesten Ineke en ik een heel eind terug om hem te vinden. Na een flink stuk gelopen te hebben komen we op een stukje weg  die naar het dorp gaat. Het is hier zo stil. Je kunt bijna niet geloven dat het nog bestaat. Uren kun je hier lopen zonder dat je iemand tegen komt. Dan zijn we bijna bij het dorp. We maken nog een paar groepsfoto’s onder een prachtige amandelboom die heel rijk met bloesem bedeeld is.  (De foto’s staan ook op deze blog). Dan zijn we weer in het dorp. We lopen naar het terras waar we voorzien worden van bier en fris door de vriendelijke waard. Wat later brengt  hij bordjes met kaas en gedroogde worst en mandjes brood. We zitten genoeglijk bij elkaar en genieten na van weer een mooie wandeling. Deze keer ongeveer 9 kilometer berg op en af. Goed te doen. We hebben intussen ook al wat kilometers in de benen en de conditie van deze groep is prima. We rijden nadat we afgerekend hebben, de prachtige route weer terug naar de camping. Bedanken, groeten en dan is er een heerlijke bank om even uit te rusten. Louis zit achter de pc en vliegt met een F16. Even een kopje thee zetten en dan…..  En zowaar, mijn ogen vallen even dicht. De volgende dag staan er weer sportieve activiteiten op het programma. Om 11.00 uur een tennisuurtje met Jochen, Paul en Louis. en ‘smiddags samen, Padellen met Cor en Febe. Het wordt een leuke tenniswedstrijd en ook het Padellen, waar we vorige week mee beginnen zijn, gaat goed. Het is wel warm dus na een uur rusten we even en drinken wat op het terras. De middag vliegt om en rond vijf uur rijden we terug naar de camping. Weer een fijne actieve dag gehad. Stralend weer was het! Louis heeft ook genoten en kon de inspanning goed aan. Het weekend staat voor de deur dus vrijdag worden de boodschappen gedaan, maak ik nog een keer jam, maak verse goulash en bak een boterkoek en cake voor het weekend. Dan gaat (waarschijnlijk) de pomp stuk en heb ik geen water meer in de caravan. Gelukkig kan ik buiten ook afwassen en ik maak een kan heet water  om dit  buiten te doen.  Het is zo gedaan en daarna met tassen, beurs en IPhone naar de Lidl. Louis gaat aan de slag om het euvel te vinden en als ik terugkom van boodschappen doen staat de hele ‘tent’ op zijn kop! Kast uitgepakt om bij de boiler en pomp te komen, laden eruit om te kijken of de kraan de boosdoener is…. Maar het is de pomp en na demontage, reinigen en onderzoeken is er een nieuwe nodig. Louis heeft geen goede reserve meer en gaat toch maar even onze technische man Chris vragen, misschien heeft hij een reserve. En gelukkig, hij heeft er nog een die hijzelf ook niet meer gaat gebruiken dus Louis is gered en hoeft niet naar Isla Plana of Cartagena. Een poosje later, na nog even de diverse pompen gecontroleerd te hebben is de nieuwe pomp geïnstalleerd en kan de heleboel weer op orde gebracht worden. Ik heb intussen  het Tennisplan gereed voor de komende week. Samen ordenen we alles weer. Wat later genieten we van de goulashsoep met een glaasje wijn en kaasstengel erbij. De avond kijken we naar een serie  van Netflix.                 Zo wordt het zaterdag. Ik besluit toch maar te wassen hoewel het er op lijkt dat we een bewolkte dag hebben. Met de nieuwe wasmachine is dat in een uurtje gedaan, de zon komt er toch nog door en ‘savonds  ligt alles weer in de kast. We verwachten Nel en Chris voor een avondje kaarten en om goed 20.00 uur steken we de kachel aan in de voortent en het is er gauw warm genoeg. Een gezellig avondje Mickey Mousen deze keer op verzoek van Louis. Het wordt weer een leuke avond, veel lachen en Louis en Nel winnen! Rotspelletje hé Chris? Om even voor 24.00 uur is het laatste spel gedaan. Chris en Nel hoeven niet ver te gaan. Twee minuten lopen en ze zijn bij hun caravan. De buren hebben ook visite en zij kaarten ook. We horen ze nog een poosje maar het stoort niet. Nog even opruimen en dan wacht het warme bedje! Zo wordt het zondag, Louis heeft ontbijt klaar gezet en ik heb best trek. Lekker bakje koffie erbij en daarna gaat de tv (IPad) aan voor de Olympische Winterspelen. Elke dag proberen we even te genieten van de sporters. Wat zijn het een kanjers! Vanavond eten we nog een restje goulashsoep en dan komen Hans en Nolleke. Weer een leuke avond. Tot de volgende keer!