Caravan verplaatst en tenten opgebouwd, keukenblok gekocht

Goedenacht 

  Zo lieve mensen, we zijn verhuisd naar de gereserveerde plek. Alles staat, de voortent ook, wat meestal wel een hele klus is. Maar met zijn tweetjes lukt dat uitstekend. Je werkt samen en dat gaat altijd prima. We hebben de vloermatten van Jan netjes op de stenige grond gelegd. En met speciale spijkers waarom heen platte ringetjes geschoven worden, vastgenageld. Doe je de platte ringen er niet omheen dan schiet de spijker zo onder het zeil en kun je aan de gang blijven. Ik kwam er een paar tekort dus even naar onze secondhand-spullenvriend Lammert, gelukkig,  hij had er nog een paar. Weliswaar een beetje verroest en een paar plastic doppen eraan, maar het werkt,  dus, niet getreurd. Later toch maar een paar setjes bij gehaald, want ik kwam nog tekort. Ik had de hele achterkant vergeten. Lammert er weer van teruggegeven, wat niet hoefde, maar zo doen we dat toch maar wel. Louis heeft de voortent zo strak mogelijk gesteld en het kan een stormpje verdragen denken we. Ik heb spierpijn van het gebukt zitten hameren. Ook Louis duikt even op de bank, om een uultje te knappen. 

Louis heeft met behulp van Lammert , jaja die man is van alle markten thuis, een wasbakje met kraan, ook van Jan gekregen,  bij de put gemonteerd, zodat we water op een gezonde manier kunnen tappen en de handen kunnen wassen zonder op de kop tussen de coniferen te schieten. Het is voor elkaar gekomen.  Ook Werner onze overbuur, altijd bereid om te helpen, leende een steenboor uit die hij niet meer terug hoefde te hebben. Lenen en teruggeven hoort bij elkaar, en niet lenen en hou maar hé.

Het kooktentje dat we als schuur gebruiken wordt met Walter en Werner in elkaar gezet. Het is een wankel geval met een zeildoek eroverheen waar ik op een mooie zomerdag van vijverfolie nieuwe flappen aangenaaid heb. Waarom mooie zomerdag, zul je misschien denken. Dat zal ik vertellen. Een flap aan zeildoek naaien is op zich al een klus, maar wat denk je als er een hele tent aanhangt. Dat krijg ik niet onder de naaimachine door, zonder mezelf er ook aan vast genaaid te hebben, dus naaimachine en toebehoren naar buiten gebracht en op de workmate vastgemaakt. Louis aanschuiven, horizontaal houden en ik leidt de folie met tent onder de naaimachine door. Natuurlijk heb ik gevloekt! Meerdere naalden knapten en zaten vast in het spoelhuis. Dus het schoot niet echt op. Maar het is uiteindelijk gelukt en het tentje kan zo nog wel een poosje mee. Aldus, hebben de mannen het hele gevaarte bij de voortent neergezet het zeildoek eroverheen gekregen, wat nogal wat voeten in de aarde had en het " inrichten" kon beginnen. Alle kratjes gestapeld, gereedschap er in en alles wat hangen moest en kon, aan haken gehangen. Nu de wasmand en de fietsen nog en klaar is Kees.  Zo Louis kon gaan douchen. Intussen heb ik opgeruimd en de laatste spullen in de kooktent dat nu schuurtent heet, gezet. Maar.......... toen ik de rits wilde dichtdoen, lukte dat maar een klein stukje. Ik kwam 10 centimeter te kort! Ojee, het ding kan echt niet dicht. Hoe ik er ook aan trok.  Potver.... wat nu?? Daar kwam Louis weer aan.... moe. "Louis, de tent kan niet dicht".  "Wat?" "De tent kan niet dicht, ik kom minstens 10 centimeter te kort." 

Je raadt het al. Even later staat alles weer in de voortent! De hele boel weer uit de kooktent, haringen los, scheerlijnen eraf en de steunlatten idem dito. Met de ijzerzaag heeft Louis de latten  ingekort en de volgende morgen de boel weer in elkaar gezet. Eindelijk, nu maar hopen dat het geval niet lek is want dan staat het binnenkort weer allemaal in de voortent. 

Nu wil ik heel graag in de voortent koken, mooi compromis dacht ik zo. Louis de kooktent en ik de voortent om in te koken..... jajaja. Maar dan moet er wel een kookmeubel of zoiets komen. Ik ben tevreden met een plank op schragen, maar dat hebben we niet. En er moet een kookstel of zo op. Mijn elektrische wokpan moet er op kunnen en het oventje. Louis is er niet zo voor te vinden. Na wat heen en weer gepraat en wat hulp van Jannie en Lammert wordt besloten de rommelmarkt af te wachten. Misschien is er wat te koop voor een zacht prijsje. Lukt dat niet dan wordt het de campingshop in Cartagena. 

Het wordt zaterdag. We staan vroeg op om op tijd naar de rommelmarkt te kunnen gaan, want anders is het interessante spul al weg. 

Van Jannie en Lammert hebben we het twee-pitsgasstel gekregen, waar natuurlijk een koppeling aanhoort die misschien ook wel te koop is op de markt. Er wordt weer van alles aangeboden als we rond tienen, de zaal binnenstappen. Huishoudelijke spullen, handwerk sieraden,  gebreide sokken, en andere knutselwerken. Maar ook gereedschap en loodgieterspul waar Louis vindt wat hij nodig heeft. Ik koop een paar interessante dingen voor een paar euro. Bij Marijke een springvorm met vliegenparasolletje, of hoe noem je zo' n ding. Bij Sigrid placemats en amuseschaaltjes. Maar geen keukenblok. Of toch?? Wanneer ik buiten kom en naar de caravan loop kom ik Gertrud en Walter tegen die ook naar hun caravan lopen. Ze vraagt me of ik wat gevonden heb. Helaas nee. Ze vraagt me of ik ook gezien heb wat de man meteen links te koop had. Volgens Gertrud had hij een keukenblokje in een tas. Zelf opbouwen, maar voor een betaalbare prijs. Dus ik terug! En ja hoor hij heeft in twee tassen precies wat ik hebben wil. Even in gesprek met de man en de keuken gereserveerd. Eerst Louis vragen wat hij er van vindt. Louis had het wel gezien maar dacht dat het een kledingkast was. Weer samen terug en de boel bekeken en een prijs genoemd die natuurlijk lager was, maar der liebe Herr ging overstag en even later was ik 140 euro lichter en een keukenblok bestaande uit twee delen rijker. Wij met de buit naar de caravan. De boel uitpakken en proberen het in elkaar te zetten, zodanig, dat je er ook op kunt koken! 

Hoe verzinnen ze het?! 

Hoe verzinnen ze het om het ding zo te ontwerpen dat je het werkelijk drie keer in elkaar moet zetten om er pannen in kwijt te kunnen en er een gasstel op kunt deponeren. 

Maar we krijgen het voor elkaar. Louis wiskundig inzicht heeft er zeker toe bijgedragen dat we het in elkaar hebben kunnen zetten. En het staat toch mooi!! Er ontbreekt wel een regaal aan maar dat kan ik missen. Van Lammert krijg ik een paar plankjes om op de bodem van de kast te leggen voor de stevigheid. Die Lammert heeft me toch een spullen!! Mag je hebben...... lieve Lammert en Jannie, ik kook binnenkort voor jullie als alles klaar is. Want dat hebben jullie wel verdiend. Met plezier richt ik de kastjes in, sluit het gasstel aan, oventje erop en de pannen in de kastjes, de uien en de kruiden erbij en klaar ben ik. ( de ritsen kunnen deze keer wel dicht) ;)  nu nog een lamp want rond zes uur wordt het al donker , maar ook dat regelt Louis. Die avond geniet ik van het koken in de voortent. Mooi voor mekaar. Smakelijk eten dadelijk met een wijntje en een kaarsje voor de sfeer. Heel tevreden ben ik en mijn lieve buren komen kijken en vinden het supermooi geworden. Diepe zucht.....Op naar de volgende dag!  

Zondag, we staan bijtijds op, lekker ontbijtje, koffie en de krant op de Ipad. Vandaag komt de bedevaart terug van Mazarron.  Daar gaan we naar toe.  En ik mag vanavond weer koken! Haha, ik heb er echt lol in. Ook Chris komt nog even aanwippen en had het meubel ook wel willen hebben maar alleen het kleine deel en dat was helaas voor hem niet  te koop. Die avond kook ik bij lamplicht, we zijn wat later, maar het gaat prima. De spruitjes en kipfilet en aardappeltjes smaken ouderwets lekker. 

De nieuwe week breekt aan. De bedevaartprocessie komt nog in een nieuw  verhaal aan de orde. 

Goedenacht.....en tot de volgende keer.