Bolnuevo here we are

​De ​route van Albarracin naar Bolnuevo. Het is nog vroeg als de wekker gaat.

Het liefst kruip ik nog een poosje onder mijn dekbed, maar we hebben nogal wat kilometers voor de boeg en we vinden het prettiger om vroeg  te gaan rijden, als we nog fit zijn, en we kunnen dan makkelijk voor donker op de plaats van bestemming aankomen.

Als alles ingepakt en gezekerd is, rijden we de camping af. Tomtom is ingeschakeld. 

Wel nodig, want kaartlezen is niet mijn sterkste punt. We rijden door de Sierra de Albarracin, en genieten van het prachtige landschap. Bossen en mooie rotsformaties worden afgewisseld door al winterklare akkers. Netjes geploegd en geëgd. Dat dit een klus is met al die stenen is wel te zien. Hier en daar maken ze een grote hoop van de "Lastposten" in de aarde..   .

 De weg is prima, zo niet super! En........het is MIN 5 gr C. Hier en daar is de weg opgevroren en voorzichtigheid is geboden. De zon komt nu net boven de berg  te voorschijn en dit biedt een mooie kans om interessante foto's te maken maar onder het rijden gaat dit niet. Halverwege de rit, die heel voorspoedig verloopt, besluiten we om toch door te rijden naar Bolnuevo. Nog een stop heeft niet zoveel zin en we kunnen makkelijk voor donker in Bolnuevo zijn.  

Intussen is de temperatuur gestegen van -5 naar + 10 gr C. De stijging gaat nog wel een poosje door naarmate we zuidelijker komen. We maken nog een stop om te lunchen en als we buiten in de zon staan voelen we de heerlijke warmte waar we zo naar verlangen. Intussen is het 21 graden.  We schieten mooi op en tegen drieën naderen we de camping al.  

Ik stuur een paar appjes naar onze vrienden op de camping in Bolnuevo. Marijke reageert. Maar ze weten niet dat we eerder komen en verwachten ons pas volgende week, zo schrijft Marijke ook. Als ik antwoord dat we er al bijna zijn, appt ze terug:" Oh leuk! En een vijftal minuten later worden we hartelijk verwelkomd door haar. We staan een paar dagen achter hun staanplaats tot de gereserveerde vrij is. Louis installeert de caravan met behulp van Henk en de mover.  Dat is toch wel een beetje luxe. Ik loop gauw even naar Lammert en Jannie. Even laten weten dat we graag gebruik maken van hun aanbod om bij hen te eten. We ontmoeten veel bekenden en steeds is er een hartelijke groet.

De ene keer in het Nederlands een andere keer in het Duits en dan weer in het Frans.

Als Louis de caravan goed op de plek heeft staan is er koffiepauze bij Henk en Marijke. We kletsen fijn bij en na een half uurtje gaan we naar onze eigen caravan om uit te pakken. Het meeste blijft nog in de auto omdat we nog een keer van plaats veranderen, maar de kastjes kunnen worden ingeruimd.

Er is veel bedrijvigheid op de camping. Het is een komen en gaan van gasten. Rond 18.15 gaan we naar Lammert en Jannie. Zij zijn al enkele weken op de camping  en in de gezellige voortent is de tafel gedekt. Een flesje wijn wordt open getrokken en we genieten van een heerlijke bamimaaltijd. Een heerlijk fris toetje toe en we kunnen er weer tegen. We praten nog gezellig bij onder het genot van een kopje koffie. Niet over koetjes en kalfjes alleen maar ook over de gevoelens die ons bezig hebben gehouden  in de afgelopen zomer. 

De zorgen en verdriet  om verloren familieleden en de zieken komen ook ter tafel. Ook de gesteldheid van Ad en Tonnie. Zij kunnen helaas nog niet komen, maar als Ad opknapt misschien in het voorjaar. We missen hen allemaal.

Er wordt ook weer heerlijk gelachen. Vooral het verhaal over de massagestoel op de beurs in Jubbega werkt nog een poosje door op de lachspieren.

Op de camping zijn renovatiewerken bezig,  horen we. Enkele paden zijn al netjes geplaveid en nu zijn de bouwvakkers druk bezig met de douches op de bovenverdieping van het toiletgebouw. 

Die avond slapen we in een onverwarmd bed. Het is niet meer nodig. De temperatuur snachts is zelfs lenteachtig te noemen.

De volgende morgen is er genoeg te doen. Het is zaterdag en we zullen even naar de super moeten om water te halen en wat emmertjes yoghurt, wat fruit en groente. En vers brood. De was moet gedaan en Louis heeft nog werkzaamheden te verrichten aangaande het internet en het regelen van de tennisafspraken. Zo is de ochtend al snel voorbij. Ook gaat de bedevaart naar Mazarron vandaag op weg . De stoet loopt door de bergen naar Mazarron met het beeld La Purisima. Een  route van  zeven kilometer. De week erna loopt men in tegengestelde richting en draagt men het beeld op de schouders weer terug naar Bolnuevo en is er het hele weekend groot feest. Met kermis, braderie, kampvuren op het strand en overal hebben families tentjes neergezet of roosteren in de openlucht vlees en vis. De duizenden mensen die meelopen worden begeleid door heel veel ruiters te paard. Ook een muziekkorps doet haar best om er een feestelijk tintje aan te geven. Het beeld wordt eerst naar het steand gebracht waar een H. Mis wordt opgedragen.  Daarna brengt men het beeld naar de kerk. We gaan het meemaken. 

 Korte broek en shirtje met korte mouwen aan. Het is al 20 graden.

Wanneer ik onderweg ben van de wasruimte naar de caravan, kom ik Werner tegen. Ik had niet verwacht dat hij na het overlijden van zijn vrouw terug zou komen op de camping omdat het de bedoeling was naar familie in Amerika te gaan. Werner blijft toch in Heidelberg wonen en zijn vakantie en wintertijd in Bolnuevo doorbrengen. Hij bedankt me voor de condoleancebrief die ik in het voorjaar gestuurd heb. We praten even bij en ik nodig hem uit om koffie te drinken, wetende dat het moeilijk is om de avonden door te komen zonder  zijn vrouw Ilka.

 De zon schijnt lekker, ideaal om de was te drogen. Annemiek belt nog even en ook Eline stuurt een groet via Whatsapp. Morgen hebben we een rustdag gepland en ook even naar het strand. Tenminste als het weer goed blijft. De voorspelling is anders, maar daarvan kun je hier niet op aan. Zo direct aan de kust is het heel vaak beter. 

De boodschappen zijn gedaan, de was droogt aan het rek en Louis zit internet uit te vogelen. Volgende week maak ik weer een begin om het boek over mijn vader verder uit te werken. Een mooie klus voor de wintermaanden. Daarnaast is er nog een afspraak over een trui voor Trysten en Eline en ik heb een aantal boeken meegenomen die ik beslist lezen wil.  

Die avond lopen we met Jannie en Lammert nog even over het kermis terrein en drinken bij Oasis een glas. Het is er gezellig  druk en de band die voor de livemuziek zoegt staat al klaar. Ook is er een voetbalwedstrijd op het grote scherm te zien. We dansen een paar keer en tegen half twaalf gaan we huiswaarts. Het is niet koud. Weer besef ik de me hoe heerlijk ik het vind om in deze temperatuur te vertoeven.  Die nacht slaap ik wat onrustig, morgen maar weer beter. Heb een hypo en moet het bed uit om te eten. 

 Maandags zitten we klaar om te verhuizen, omdat de gasten die met hun camper nog op onze gereserveerde plaats staan, hebben aangegeven dat ze vandaag zullen vertrekken, maar er gebeurt niets. Tegen twaalven geloof ik er niet meer in dat ze weggaan en we wachten maar af. Vragen is ook zo raar want ze hoeven pas de vijftiende te vertrekken. Geen probleem. We vermaken ons prima en maken met de mensen die we kennen een gezellig praatje. Louis heeft fijn getennist met Jannie en Lammert en Loes. De dag vliegt om en voor we er erg in hebben  gaat de zon alweer onder en  is de dag voorbij. Ook nu, ik ga lekker slapen en morgen volgt de rest. Slaap lekker!