Bergwandeling Kerkhofroute

Vanochtend na een warme douche en ontbijt, de rugtas ingepakt. EHBOspullen gecontroleerd. Voldoende bij me om eerste hulp te verlenen. Broodtrommel, bidon, appel ingepakt. Telefoon opgeladen en de portemonnee met het rijbewijs en ziektekostenverzekeringspasje ( mooi woord voor het spelletje galgje) ook mee en we konden op pad. Alles in de achterbak, rechtop, en rijden maar. Door de slagbomen met het pasje van de camping en even de auto parkeren om de wandelaars te begroeten. Toch nog drie auto's vol vandaag en Alex met hondje Nina in zijn Smartje. Alex gaat na het wandelen direct naar huis vandaar dat hij zelf rijdt. 

Om half elf vertrekken we naar Mazarròn en parkeren de auto's, een kilometertje na het kerkhof. We zijn daar op het kerkhof, vorig jaa,  even wezen 'buurten'. Het begraven gaat hier zo anders dan bij ons. Hele villa's worden er gebouwd van prachtig gepolijst natuursteen, waarin meerdere units in zijn waarin een persoon bijgezet wordt. Ook zijn er gewone graven, maar de meeste overledenen vinden hun laatste rustplaats in deze huisjes. De paden zijn heel verzorgd en  netjes aangeharkt en er staan heel veel (kunst)bloemen.  Maar deze keer gaan we de begraafplaats niet bezoeken, maar de berg op.

Het is goed weer, zonnig en een fijne wandeltemperatuur. De eerste kilometers lopen we  berg op. We zijn net een stukje onder weg wanneer Louis zich realiseert dat hij de auto niet heeft afgesloten en toch even terug wil lopen om de Mazda alsnog even af te sluiten.  Even later is hij terug.... heeft best de pas er in gehad en moet even bijkomen. Toch maar beter om de boel af te sluiten, niet iedereen staat langs de weg klaar met bananen....... zoals vorige week.

We zoeken allen ons eigen tempo en lopen rustig aan steeds hoger. Het uitzicht is weer prachtig. Door de regen is de natuur mooi opgefrist en we genieten volop van de bloemen, vogels en groene valleien. Want de omgeving is echt groen. Je ruikt de kruiden die er tussen staan heel goed. Steeds wordt ik verrast als we weer een bocht om zijn. We kletsen onderweg wat en soms zeggen we ook een poosje niets. Gewoon lekker lopen, verstand uitgeschakeld, zorgen uitgeschakeld, alles uitgeschakeld, alleen lopen, de zon op je huid voelen en vooruit met de geit. Heerlijk. Toch gaan je gedachten dan wel even naar huis. Naar de kinderen, de kleinkinderen en broers en zussen en de buurtjes. De vrienden die je lang niet gezien hebt... Mooie gedachten en herinnering die ontspannen. Toch niks uitgeschakeld? 

Zo wandelen we door, berg op in een rustig maar toch wel volt tempo. Wat later na nog een stuk klimmen wachten we even op elkaar en waar Annie, bijna beter van een flinke verkoudheid, even moet bijkomen van de klim. Maar na even gerust te hebben en de ademhaling weer op een rustig peil , gaat het weer prima.

Na een kwartiertje zijn we op de lunchplek. Iedereen zoekt een plaatsje. Annie heeft nog een klein krukje in de aanbieding en ik neem het graag aan. Voor haar is het net te klein en ongemakkelijk gebleken. Ik neem het van haar over. Mooi klein formaat, lichtgewicht en straks goed te gebruiken bij het wieden in de tuin. Ik maak er meteen maar gebruik van en nuttig mijn lunch al zittend op de kruk. (Gaat wel lukken straks.... het onkruid zal wel hoog staan in april. Nu kan ik er bij gaan zitten.)

Het zonnetje schijnt lekker op mijn rug, kan het shirt mooi even drogen want het is wel een sportieve uitdaging, zo een lange klim. Maar op mijn lijf geschreven. Ik houd wel van een uitdaging. Chris met zijn twee meter en nog wat, hoeft maar de helft te lopen van wat wij moeten, hè Chris? :D En toch lieten de zolen van je bergschoenen los, net als de mijne. Maar de lijm heeft zijn werk goed gedaan en voorlopig zitten de zolen nog onder de schoen. Annie had een tijd geleden de pech dat ze tijdens de wandeling eerst de een en later ook de andere zool verloor! Ik hoop dat me dat bespaard blijft. Deze zomer maar nieuwe kopen bij BeverSport. Daar kan ik tenminste passen. 

Na de lunch gaan we weer verder.... een breed pad, maar met veel los gesteente en kleine rotsblokken. Ik leg er een paar aan de kant voor Peter. We zien de processies van de eerste vliegdennenprocessierupsen ( weer een mooi woord voor galgje) Men zegt dat het een ander soort is dan de eikenprocessierups, maar ik zie het verschil niet... volgens mij komt het omdat hier geen eiken zijn en ze gewoon in de vleigdennen gaan zitten. Ik zal eens googlen ...

Na weer en bocht kijk ik uit op een prachtige vallei. Even stoppen mensen voor de groepsfoto hier! Chris en Alex, zij liepen al een stukje vooruit, komen terug en we maken een paar foto's een met de vallei en een met de groene bergen op de achtergrond. " Say cheese" en klaar is Kees. 

We kunnen weer verder. Hier en daar gaat het pad langs een steile afgrond, dus uitkijken waar je loopt. De regen en storm van de afgelopen dagen heeft toch heel wat gesteente losgemaakt. Hier geen super grote rotsblokken maar wel veel klein spul. Het blijft toch oppassen en om je heen kijken. Liever geen aardverschuivingen als we er lopen. 

Al pratend en genietend komen we na een uurtje bij de auto's aan. We gaan nog even naar restaurant Miguel op het plein in Mazarròn. Dit restaurant heeft een complete metamorfose ondergaan. Zowel binnen als buiten. Het ziet er prachtig uit. Ook de bediening is beter en zowaar de koffie. Ze hebben vast een nieuwe machine geïnstalleerd want voorheen was de koffie zo slap als wat. Bah, echt niet lekker. Neem je dan een Aziatico, Contado of Americano, niks smaakt. Deze keer een echte Aziatico, een sterk bakje, met een vleugje kaneel, een scheutje brandy en/of liqor 43 een paar koffieboontjes en een heel klein stukje citroenschil.......en onderin een scheutje leche condensado. Het smaakt best. Geen spierpijn vandaag, zeker weten. Waar een beetje alcohol in de koffie al niet goed voor is. We zitten gezellig een poosje op het terras en de bediende serveert ook nog chipjes. Ik complimenteer haar met de lekkere Aziatico. We hebben wel eens gemopperd over de slappe koffie, dan is nu een compliment ook wel op zijn plaats.

Na een half uurtje stappen we op. Nog even bij de opticien in de etalage spieken.... misschien toch een nieuwe bril hier aan laten meten..... ik denk er nog even over na. 

Dan rijden we terug in colonne naar Bolnuevo. Hoewel, Chris heeft een andere toute genomen dan wij.  An en Jan rijden met ons mee en we zetten hen af op de camping bij hun camper. Ze staan precies achter de mega grote "superbus" De Zweedse camper is zo groot dat het nauwelijks op de plaats past. Een vijftal enorme schijnwerpers achterop.... dan vraag ik me af: bent u met vakantie of on tour voor een rodeo of zo..... de paardjes achterin......wat een kolossaal ding. Ik heb het niet goed bekeken maar misschien zitten er ook uitschuifpanelen in de zijwanden zodat ze er ook een bankstel in kunnen plaatsen.... Maar ja, ze moeten er ook wel een heel eind mee rijden. We parkeren de auto bij de caravan en pakken de rugzakken uit. Nadat we alles weer hebben opgeborgen gaat Louis voor een warme douche naar het toiletgebouw en daarna een tukje doen en ik duik nog even een tuinstoel in, check de mail, doe een spelletje Wordfeud en geniet nog even van de zon. Onze Oostenrijkse buur Maria  heeft visite. Ze doen een spel met houten schijfjes. Ik zal morgen eens vragen wat dat is. En hoe het moet. Altijd leuk. Weer eens wat anders dan klaverjassen, 1000en, skip-bo etc. 

Vanavond staat er spaghetti op het menu. Vegetarische maaltijd met stukje ananas. Het gaat er wel in, we hadden trek na de wandeling. Nog even een paar foto's van strand en zee maken en naar Loes V. sturen.  Het is avond intussen. Straks een warme douche en lekker slapen..... jullie ook...