Bikkels en een bladzijde voor het dagboek van.... Hendrik Groen?

Het is 08.15 als we opstaan. Het voelt fris dus maar even naar buiten om te voelen of het werkelijk zo koud is. Mmm, het is echt fris en er staat behoorlijk wat wind. Gauw maar even koffie zetten, en ontbijt klaarzetten. Louis moet om 10.00 uur tennissen. Wij gaan met een groep de Oostenrijkroute lopen. Tas klaar, stokken klaar, kleding...... toch maar even wat anders aan..... lange wandelbroek, en hoofdband en handschoenen mee. Want het kan raar verkeren in de bergen. Trui aan en winddichte jas mee. Ik rijd deze ochtend zelf want Anny blijft vandaag thuis. Ook Nolleke en Hans hebben afgezegd. Er is te harde wind. Als ik naar de receptie rijdt zijn de meeste wandelaars er al. We wachten nog even maar om goed half elf stappen we in de auto's. Chris rijdt voorop want hij weet de route. Een Garmin is toch zo gek nog niet. Alle wandelroutes heeft hij erin gezet waardoor we in de bergen nooit verdwalen. Na een kwartiertje rijden zijn we er en ik herinner me de parkeerplaats, maar kan me van de wandeling niet veel herinneren. Even nog de wandelschoenen aan trekken. Hiermee kan ik niet rijden, dus de sneakers tijdens het rijden aan. Dan gaan we op pad. We zijn met zijn tienen. Febe en Cor en Truus zijn er ook. Gezellig! De eerste meters gaan meteen al op tempo dus flink 'aanpoten' om bij te blijven. Als we een bocht om zijn blijkt dat de weg toch iets anders loopt dan de Garmin laat zien en we besluiten om langs een kas een pad te volgen. Het is een ruig stukje maar oplettend als we zijn lopen we zo een honderd meter zonder dat we in problemen komen. Frans loopt even het talud op om te kijken of de goede weg te zien is en even later klauteren we allemaal het talud op om de weg volgens de beschrijving verder te volgen. Dan, als we het eerste pittige pad bedwingen heb ik even wat 'last' maar daarna gaat het weer goed. Het is een pittige tocht. Kilometer na kilometer lopen we de berg op, soms een stukje vals plat, soms stijl. We rusten een moment en bikkelen dan weer verder. De omgeving is prachtig en ik maak geregeld een paar foto's. Het is zo groen hier, waardoor deze route ook de Oostenrijkroute is genoemd. Er zijn er nog een paar die de toevoeging 2 en 3 hebben gekregen. Sommige stukken komen me bekend voor andere niet. Ik heb de route toch al vaker gelopen, maar blijkbaar beklijft het niet. Het is flink koud, het waait hard en handschoenen en hoofdband heb ik niet voor niks meegenomen. We kletsen onderweg dan eens met de een dan weer met de ander. Het is een gezellige groep. De mannen, vooraan in de groep hebben de pas er in, maar wachten geregeld opdat ook de dames bikkels bij kunnen lopen. Even een drinkmoment, even een snoepje van Ineke.... zo gaat de tocht verder. De processierupsen in hun gesponnen nesten zijn duidelijk aanwezig in de dennen en zullen over een ruime maand wel weer aan de wandel gaan. Na nog een stuk gelopen te hebben komen we bij de bankjes aan waar we lunchen, thee drinken en rusten.  Het waait hard en de jassen blijven aan. Maar het is droog. Het ziet er ook niet naar uit dat het gaat regenen. De boterhammen worden verorberd, de mandarijn vindt ook zijn weg, de warme thee is zeer welkom en na een half uurtje stappen we weer op. Nu dacht ik dat de weg vanaf dit rustpunt wel zou dalen, maar niets is minder waar. We stijgen nog een heel stuk. Dan eindelijk hebben we het hoogste punt bereikt en gaan we bergafwaarts. Af en toe nog even vals plat maar uiteindelijk komen we weer op de weg langs de tomatenkassen. In de luwte kan de jas bijna uit, maar als ' de wind weer van voren komt' is het Titanictafereel mogelijk: armen wijd en blijven staan. .. Truus wordt bijna omver geblazen.. Zo lopen we nog even door tot we weer bij de auto's zijn. Cor en Febe en Truus gaan meteen naar hun huis. Even gedag zeggen. Dan nog de bergschoenen wisselen voor de sneakers en even Chris vragen of hij voorop wil rijden, anders weet ik de weg niet... Dan gaan we op weg naar ons café van Juan, waar we al jaren na de wandeling wat drinken. Een biertje, Aziatico, wat fris, wat men maar wil. We zitten heerlijk in de zon. De wind is gaan liggen. Dat wil ik ook wel. 😄Iedereen bestelt waar hij/zij zin in heeft en Guan komt het even later brengen. Dan komen de verhalen los over vroeger. En Jozef kan zo mooi vertellen over zijn Ineke. Hoe zij elkaar ontmoet hebben en over de vrijerij. Natuurlijk ontbreken de verhalen van anderen ook niet en het wordt een gezellig half uurtje. Dat je met ouderwets maandverband de fuut kunt wassen, dat we maar weinig uitleg kregen over de geschiedenis van de bloempjes en de bijtjes en hoe we wat op de mouw gespeld kregen hierover. Dat het allemaal goed gekomen is, is toch wel een wonder. Het leek wel een dag uit het dagboek van Hendrik Groen.... daar zitten we dan als 65 Plussers, bejaard te zijn..... of toch niet?? Ben je mal, wij bikkels niet. 'Sterk spul hé' die Nederlanders die de bergen in Spanje bedwingen. Weer of geen weer, we lopen.... en het was weer gezellig. Bedankt Chris dat we een mooie wandeling hebben gemaakt. De drie Koningen zijn we niet tegen gekomen, hoewel die morgen toch echt in de haven van Puerto de Mazarrón aankomen. Drie.... met Mirre, Goud en Wierook.... maar het kan ook met Liquor43, Brandy of een sticky zijn geweest.... Het maakt niet uit. We rijden weer naar de camping, groeten Chris en Nel en Frans, Klaasje is al eerder uitgestapt, die ook net gearriveerd zijn. Dan nog even  Jozef en Ineke uitladen, tassen mee, stokken mee en dan ben ik ook weer op 379. En ik kan gaan liggen,.... maar daar komt niks van. Mooie dag...