Nicolás Perez wandeling

Het is weer woensdag en de rugtas staat gepakt voor de Nicolás Perezroute. Ik rijd met Anny mee want we zijn met een kleiner groepje. Dan is onze auto niet nodig. Enkele deelnemers hebben afgehaakt om onbekende redenen, maar dat wordt natuurlijk gerespecteerd. Wel jammer. Louis en Peter komen na de wandeling ham en kaas mee-eten. Om half elf gaan we er ‘vantussen’ en rijden gezamenlijk richting Cartagena. De weg slingert tussen de bergen door, wat op zich al de moeite waard is. Haarspeldbochten, prachtig panorama. De eerste amandelbomen staan al in bloei en dat is vroeg dit jaar. Na 25 minuten slaan we af en parkeren de auto’s. We pakken rugtas en stokken en van Anny krijg ik voor de zekerheid een dun jasje mee, mocht het te koud zijn.  Dan begint het pad de berg op. Eerst een klein stukje vlak maar dan meteen een behoorlijke klim. Ondanks de regen is het pad in goede conditie en hoeven we niet bang te zijn voor glijpartijen.  Gestaag klimmen we. Dan komt er een vlakker stuk met meer keien en plassen. We zullen over het dammetje moeten klimmen. Ik herinner me deze route wel weer, maar toch ziet het er weer anders uit doordat de begroeiing veel dichter is. Waarschijnlijk wordt deze route minder vaak gelopen. De groep overwint de moeilijke delen van de route met gemak. Bij de Dam gekomen zijn er twee mogelijkheden om erop te komen, rechts is het wat makkelijker en met een helpende hand ben je in no time op de Dam. Aan de linkerkant is het opstapje wat smal maar zonder problemen kom ik er op. Ook Ineke neemt de linker opstap. Het is wel even uitkijken dat je je evenwicht niet verliest anders lig je aan de andere kant van de Dam alsnog in het water. Ineke maakt nog een paar gekke capriolen op de Dam, alsof ze haar evenwicht verliest!  Het werkt wel op de lachspieren. Zo klauteren we nog een stuk door en via een smal pad komen we op een weide waar we lunchen. Veel wordt er niet gegeten want straks wacht ons de ham en kaas. Deze route is eigenlijk een makkie. Slechts 7 km hoeven we te overbruggen.  We lopen na een half uurtje weer door, drie versnaperingen rijker, want Emmy, An en Ineke hebben weer voor een lekker snoepje gezorgd. We vervolgen ons pad, smal en  begroeid maar voldoende om geen schrammen op te lopen. Het weer is prima om te lopen. Vestjes en jasjes  kunnen uit, nu we in de zon warm gelopen zijn. Het is weer een gezellige tocht. We lopen dan eens met de een, wat later weer met een andere wandelaar. Gesprekken over COVID zijn niet uit de lucht en ook komt het ‘pensionado zijn’ aan bod. En zelfs hondepoep komt aan de orde. (Want de vele honden op de camping zorgen hier en daar voor overlast). Het werk waar je een streep onder hebt gezet, je mening over wel of niet gevaccineerd zijn en de gevolgen daarvan. Het is fijn om zo van gedachten te wisselen.  Al lopende geniet ik van het prachtige uitzicht. Op het hoogste punt heb je, nu het zo helder is, een enorm uitzicht over de vallei. Na even tijd genomen te hebben om er van te genieten, lopen we het laatste stuk. ( Ik heb Louis al een Whattsapp gestuurd dat hij kan gaan rijden.) Het is een steil,  smal pad omhoog op de laatste heuvel. Anny trotseert de moeilijkheidsgraad en komt net als wij heelhuids boven. Zigzaggend lopen is beter om de achillespezen niet te veel te belasten.  Ook Nolleke doet het rustig aan om niet weg te glijden. Ze heeft enkele jaren eerder een nare ervaring opgedaan. Dan komt het afdalen, minstens zo gevaarlijk als de klim maar het gaat prima. Het laatste stukje moeten we langs de weg lopen, een keer oversteken en dan zijn we weer bij de auto’s. Alles is goed gegaan en we gaan richting het restaurant waar we ham/ kaas gaan eten. Het is heerlijk weer en daar aangekomen besluiten we buiten te eten. Er worden stoelen bijgezet en eenieder gaat naar binnen om zijn/ haar bestelling door te geven en alvast af te rekenen. De serveerster komt even later al naar buiten met de drankjes en brood, wat later komen de borden met ham en kaas en salade voor wie hiervoor gekozen heeft. Een gezellig half uurtje volgt. Louis en Peter vertelden dat ze nog even rondgereden hebben, ze hadden tijd over. De ham en kaas smaakt prima. De vegetariërs hebben uiteraard niet voor de ham gekozen, maar genieten van een bordje tonijnsalade en kaas. Dan wordt het tijd om weer op te stappen en de terugweg naar de camping te aanvaarden. Wederom de route door de bergen.  Een prachtig uitzicht over de bergen en Middellandse Zee. Hier en daar wel enorme kassencomplexen, maar ja ergens moeten onze tomaten toch gekweekt worden… Bij thuiskomst wordt alles opgeruimd en duiken we een uurtje op de bank. Het duurt niet lang of het uiltje vraagt aandacht 🦉en deze is me toch even de baas. Ook Louis heeft een uiltje geknapt op bed. Het zout van de ham vraagt ook aandacht en een fles water is zo maar leeg. Dat wordt morgenvroeg wakker worden met dikke ogen maar dat zal gedurende de dag wel weer minder worden. Ik kijk uit naar de volgende wandeling! Chris schrijft weer een uitnodiging op de wandelsite met deze keer vast wéér andere wandelschoenen…. Waar hij die toch vandaan haalt….  Had je dat trouwens al opgemerkt?? Chris bedankt het is weer fantastisch geweest! 🥾🥾