De grote keiroute 29-12-2021

Woensdagmorgen, op tijd het bed uit, douchen en ontbijten, lunchpakketje klaarmaken, bidon vullen, water mee…. Het wordt een warme dag met de temperatuur boven de 20 graden. Ook maar een appeltje mee.  Louis bereidt zich voor op een tennisuurtje met Jannie, Lammert en Wolfgang. Vijf voor half elf ga ik op pad, stokken mee, rugtas en jasje. Het is nog fris maar in korte broek en shirt is het best te doen. De groep is compleet en iedereen vindt een plekje in de auto. Nou compleet… we missen een wandelaar. Een andere wandelaar van hoge leeftijd heb ik geadviseerd niet mee te gaan want deze wandeling gaat over de berg met smalle paadjes, afgronden en grote keien waar je je moet laten glijden of met behulp van anderen een stukje kunt springen. We rijden in colonne van vier personenauto’s richting de kanonnen waar we halverwege ongeveer afslaan en bij de leegstaande ruïne bij  een kazerne parkeren. De wandeling begint gemakkelijk, tijd om even bij te praten met Nolleke en Hans en van gedachten te wisselen. We stijgen langzaam. Het is goed te doen. De truien en jassen gaan al snel uit want het is echt heerlijk wandelweer. Dan bereiken we het pad dat de berg steil op gaat. Kleine, middelgrote en grote keien vinden we op ons pad… een geitenpad…. dus hoofd erbij en de voeten goed neerzetten. Een stok is hier wel fijn.  Zo klauteren we de berg op. De foto’s getuigen van een groep diehards! Gestaag vorderen we en hier en daar wordt de helpende hand geboden. Niet opzij kijken voor de wandelaars met wat hoogtevrees. Na een poosje bereiken we een stuk waar de begroeiing dicht is en de armen boven de struiken worden uitgestoken om de huid heel te houden. Helemaal zonder schrammen er doorheen komen lukt niet en Anny heeft een paar pleisters nodig. Maar gelukkig gaat het verder goed en blijft iedereen op de been. Na nog een poosje geklauterd te hebben rusten we even, drinken een slok en wachten tot de laatsten ook gearriveerd zijn en dan gaat het weer verder. De 20 graden is al bereikt en we hebben warme ruggen en vast hier en daar ook een zweetdruppeltje op het voorhoofd. Dan gaat het weer verder en bereiken we de grote keien waar we een behoorlijke diepe kloof ingaan en we ons voorzichtig van de rots moeten laten glijden. Sterke mannen zijn al beneden en adviseren hoe van de rots te glijden en opgevangen te worden. Ik kies de linker route waar Monique staat en ben in notime beneden. Anny en Chris maken nog even een sit-down maar gelukkig gaat het goed. Anny’s stuitje komt even onder druk te staan maar gelukkig heeft ze geen nare blessure. Er komen nog een paar klauterpartijen voordat we in de schaduw kunnen gaan zitten om te lunchen. Hé hé! Dat is allemaal goed afgelopen. We genieten van een half uurtje rust en verorberen onze lunch, fruit en meegenomen drinks. Wat later,  na de  snoepronde, welke door An, Monique, Emmy en Ineke verzorgd worden, gaan we weer op pad. Het pad is ruig. Weer is er een pleister nodig. Anny heeft haar been opengehaald aan een stekel. Frans hield haar been even wat omhoog zodat we het konden schoonspoelen. Daarna schoonmaken , gaasje erop met een paar pleisters vastgezet,( ik had de leukoplast niet bij me)  kusje erop en we konden weer verder. Schrammen hebben we allemaal wel opgelopen maar dat heelt wel weer. De zon schijnt op onze hoofden en een pet, hoed of klep is eigenlijk wel nodig. Zo sjouwen we nog een heel eind tot we op het gedeelte komen waar de bodem bestaat uit grit Dat loopt wat zwaarder maar het is vlakker en daardoor gemakkelijk. De groep wandelaars loopt ver uit elkaar. Daar moeten we wel even aandacht voor hebben de volgende keer. Na een half uurtje bereiken we de auto’s weer. Een prachtige wandeling met schitterende panorama’s. De bergen zijn onderhevig aan erosie en hier en daar zijn in het afgelopen jaar grote brokken losgekomen. Gezamenlijk rijden we naar het restaurantje niet ver van de startplaats van de wandeling waar we genieten van een glas bier, bitterkas, koffie of Aziatico. Je kunt het nauwelijks geloven maar hier kost een Aziatico 1,40 euro. Spotgoedkoop. We kletsen nog gezellig na en dan is het tijd om op te stappen. Weer een mooie ervaring. Een gezellige wandeling, een prachtige route, fijne mensen. We hebben nog wel een regel ingepast. Bij calamiteiten wordt er gefloten op een fluitje ( niet op de vingers) 1x fluiten: even rustig aan er moet een pleister geplakt worden, 3x fluiten terugkomen of wachten: het gaat langer duren. Betty heeft fluitje mee en EHBO spullen. Het is maar een weet.  Tot de volgende keer..