1 maart Sierra de la Muela wandeling, serranoham en geitenkaas Kaarten met Nolleke en Hans

Het is prachtig weer. Er staat een wandeling op het programma vandaag o.l.v. Ricardo. De groep die meegaat verzamelt zich bij de receptie en het ziet er naar uit dat we met een man/ vrouw of 20 zijn. We rijden richting Azohia en daarna richting Cartagena. Als ik om me heen kijk valt me op dat de lente hier al een heel stuk gevorderd is. Vele bloemen geven de glooiende hellingen van het laaggebergte een gele gloed. In een boomgaard zie ik een veld klaprozen gemengd met witte bloemen. Prachtig. We slaan rechtsaf en parkeren de auto's. De route schijnt wat zwaarder te zijn dan normaal en een wandelaarster beslissen op het laatste moment niet mee te gaan. Ze is de vorige keer meerdere keren gevallen en ze ziet er van af.  Er wordt afgesproken dat ze weer op deze plek komen om mee te rijden maar om de tijd te overbruggen met Nolleke en Annie meegaat. Zo gezegd zo gedaan. We vertrekken en lopen een stuk door het veld. Het pas is stenig en je moet goed opletten. Niet wegglijden. Na een half uurtje komt er een steil stukje. Achter elkaar lopen we door en we helpen de mensen die wat moeilijker ter been zijn op deze stukjes. Geen gebroken benen meer! De omgeving is prachtig. Doordat de temperatuur hier hoger is dan in Nederland zie je overal bloemen.  Het groen heeft al nieuwe blaadjes en hoewel het erg droog is geweest deze winter, zie je toch de frisse groene kleuren opleven. Zo wandelen we door en na een uurtje komen we aan op een stuk land waar we de lunch gebruiken. Ik zoek eens teen om op te zitten en vind er eentje de helling op. Louis komt naast me zitten en zo genieten we van de meegebrachte boterhammen met pindakaas. Vruchtendrank erbij en een stukje fruit en we kunnen er weer tegen. Ook de anderen hebben een stronk, een steen of een droog stukje grond gevonden. De honden die mee zijn vermaken zich best. Na een half uurtje maakt Ricardo duidelijk dat we verder gaan en met hem voorop  lopen we de Sierra verder op. We dalen en stijgen en dalen en stijgen. Een pittig tochtje inderdaad. De kleinkinderen van Lammert en Jannie zijn mee en ik loop een eind met ze op. Leuk om te horen wat hen zo bezig houdt. De zon schijnt lekker op ons vel en wat factor 30 was wenselijk geweest vandaag. Dat wordt een rode neus en verbrande schedel voor wie zich niet heeft ingesmeerd. Gezellig lopen we verder en praten met de wandelaars die toevallig naast je komen lopen. Leuke gesprekken, het is echt gezellig. Zo komen we na nog een uurtje wandelen weer bij de auto's, de dames zijn al terug en we zullen ons begeven naar het restaurant waar we de ham en de kaas van de van de geiten voorgeschoteld krijgen. Maar wat blijkt........het restaurant  is gesloten vandaag. BAAAAALLEN! Dan maar een ander restaurant waar we vast ook een lekker hapje kunnen krijgen. We rijden er in colonne naar toe. Maar.......het is dinsdag en dit restaurant is ook........gesloten. Geen kip te zien en ook geen Geitenkaas en Serranoham! ! Dat is een teleurstelling voor ons, maar niets aan te doen. De organisatoren van deze wandeling hebben hun best gedaan, dus het wordt Carlos. Jannie en Lammert en kids gaan niet mee. Zij willen nog de kanonnen bezoeken en dat kan nog makkelijk.  Zo rijdt de rest van de groep naar Puerto de Mazarron en parkeren de auto's. Er zijn nog genoeg tafels vrij en we zetten ons moede lijf op de stoel aan de aaneen geschoven tafels. Er wordt nog een tafeltje bij geschoven zodat iedereen goed kan zitten. Heerlijk weer toch. We bestellen wat we lekker vinden. Voor de een is dat een Aziatico, ik dus, en voor een ander tapas, een wijntje, biertje of koffie. Helaas voor mij geen tapas meer. Ik heb al boterhammen  met pindakaas genuttigd. Dat wordt  vanavond pas weer een warme hap. Na een gezellig uurtje gaan we huiswaarts en zetten Carla af. Ze vond het heel fijn om er weer bij te zijn nadat ze een korte periode in Nederland is geweest. Het was een prachtige maar pittige wandeling. Op de camping is het rustig. De jeu de boulers zijn nog druk bezig. Ik probeer wat later nog een foto te maken van de ondergaande zon, maar ben net te laat. Dus maar terug naar de caravan.  Nog even wat hapjes voorbereiden want Nolleke en Hans komen vanavond kaarten.  Klaar is Kees. Het uitgebreid eten schiet er een beetje bij in, maar dat geeft niet. Er komen nog hapjes genoeg en we zullen niet verhongeren. Rond 20.00 uur komen Hans en Nolleke en we spelen eerst het spel sequence een keer. Dat heeft Louis op zijn verjaardag gekregen. We kennen het van Lammert en Jannie. Daarna onder het genot van een glas wijn spelen we 1000-enden ons vaste spelletje en er wordt lekker fel gespeeld. Natuurlijk lekker gelachen, gepest en vooral fanatiek gestreden om de punten. Het is zo maar weer laat en na een gezellige avond nemen we afscheid en wensen elkaar een goede nachtrust toe. Hans gaat Nikky nog even uitlaten en nadat we oprgeruimd hebben duiken we lekker ons bedje in. Welterusten en tot de volgende keer.