Terug naar Nederland, een bizarre reis.

In de afgelopen dagen hebben we overwogen om in Spanje op de camping te blijven. Ulla en Siggi. Ursula en Wolfgang, hebben besloten wel naar huis te gaan. De maatregelen veranderen steeds en het lijkt er op dat de kans bestaat dat we over een week niet meer over de grens met Frankrijk kunnen.

Na rijp beraad en overleg met het thuisfront hebben we besloten om de keukentent en voortent af te breken en wat naar de kelderbox moet, vast op te bergen. De hele dag zijn we bezig. Eerst de keukentent demonteren, daarna het keukentje schoonmaken en uit elkaar halen. We zetten alles wat naar de box moet klaar in de voortent. Het is een hele lading. De wasmachine en kachel moet ook mee. De gasfles brengen we naar de receptie. Chris en Nel komen helpen met het afbreken van de voortent en schoonmaken van de flappen. Chris en ik brengen de spullen naar de kelderbox. Het is nog even zoeken naar de goede box, we weten het nummer niet meer zeker. Ik krijg het dlot van de box, waarvan ik dacht dat het de onze was, niet open.  Na even sloten geprobeerd te hebben vindt Chris het goede slot. Het nummer was toch goed wat we in ons hoofd hadden.

We stouwen alles in de box en gaan voor de tweede lading terug naar de camping. Gelukkig is er geen politie op het moment dat we terug rijden, want je mag alleen de weg op om boodschappen te doen, naar de dokter of apotheek. Weer terug op de camping zegt Nel: "We hebben weer van alles beleefd!" "Er lag een dode kat vooraan onder de caravan". Die heeft Louis naar de receptie gebracht. Getver, het stinkt waar het beestje gelegen heeft. Het gepiep wat we de vorige avond gehoord hebben was dus geen scharnier van een andere caravan maar de in nood verkerende kat. Sneu...

We pakken de laatste spullen in de auto en daar gaan we weer. Ook nu geen politie. Ze zijn best streng. Mensen die een wandelingetje willen maken door het dorp worden vriendelijk verzocht terug naar de camping te gaan.

Nel en Louis zijn intussen doorgegaan met het schoonmaken en als we terug komen nemen we even een korte pauze. De voortent wordt verder afgebroken en alle spullen alvast in de auto geladen zodat we ruimte hebben om het groene grondzeil op te nemen en af te voeren.  Het was een vermoeiende klus en als we klaar zijn, genieten we van een kop koffie die Nel al klaar had.

'sAvonds beslissen we om toch donderdag te vertrekken. We moeten nu in de caravan koken en omdat dat niet prettig is (we willen liever niet dat de etensgeuren in de kleding en bedden trekt), kook ik buiten, in de grote elektrische pan, een ruime maaltijd pasta. Ook braad ik vlees voor meerdere dagen, omdat we onderweg geen stroom hebben en het gas willen sparen voor de verwarming. We weten immers niet hoelang we er over doen om thuis te komen. Er gaan geruchten dat de grens dicht gaat. En als we komen te staan dan wil je wel kunnen eten. Ik heb voldoende ingeslagen om twee weken onderweg te zijn.

Ook Uschi en Rainer, Uschi en Gunter, Nolleke en Hans, Emmy en Karl besluiten te vertrekken. 

De camping is al half leeg, wat een rare toestand! We nemen afscheid van Chris en Nel en wensen hen veel sterkte in de komende tijd. Zij hebben besloten om te blijven. Donderdagochtend staan we vroeg op, ontbijten, zetten koffie voor onderweg, pakken de laatste spullen in de auto en vertrekken. Uschi en Gunter en Uschi van Rainer, staan er om ons gedag te zeggen. Ook John komt aanfietsen en wenst ons een goede reis. Karl en Emmy staan op de hoek van de straat. Het caravanwieltje is los getrild of vergeten vast te zetten dus zij moeten even wat corrigeren. We wensen hen een goede reis en melden dat we onderweg contact houden, mocht er iets bijzonders zijn. Nog even het slagboomkaartje bij de nachtwacht afgeven en klaar. 08.20 rijden we de camping af. 

Het is goed weer, zonnig en er is weinig verkeer op de weg.  Het is redelijk relaxed rijden. We hebben besloten om toch via Barcelona te rijden omdat het de kortste weg is. De natuur is prachtig. De mandarijnenbomen staan in bloei! Hier en daar een perzikboom met dieproze bloesem. Veel mimosa! Boven de weg staat geregeld: Verboden Niet gerechtvaardigde reizen. 

Het is 16 graden. Om 11 uur even getankt. Handschoen aan. Bij Alicante is het mistig, maar na een half uurtje rijden is het weer voorbij. Rond 12 uur eten we de laatste boterhammen op die ik van te voren gesmeerd heb. We rijden achter een vrachtwagen met een grote zon op de achterkant. "zonnige voor(r)uit blik" 

Dan verschijnt er een melding op de display van het navigatieapparaat. Ongeval. Wat later ligt er een vrachtwagen op de linker weghelft op zijn kant. Het is intussen half twee geworden. We kunnen er rechts langs. Mogelijk een in slaap gesukkelde chauffeur die op het laatst een ruk aan het stuur heeft gegeven, maar toch gekanteld is. We weten het niet..

Rond 14.00 uur rijden we Catalonië binnen. Heel veel landerijen met vruchtbomen, Pittoresk uitzicht over de valleien. We zijn de Ebro over. Brede rivier. Voor Tarragona, moet tol worden betaald. Voor Barcelona begint de wijnstreek. Enorme wijnvelden met hier en daar al uitbottende druivenstruiken. Nog veertig km. Eerste tol is slechts 11 euro. Bij Figueres even een stop om te tanken, kosten 43 euro en we kunnen weer verder. Betalen doe je nu via een raampje, de shop is dicht. Het betaalpasje kun je zelf op het apparaat leggen en hoef je niet aan de caissière te geven. Hoe minder contact hoe beter. 

We gaan de grens over. Er staat veel politie aan de grens om Spanje binnen te komen en al het verkeer wordt gecontroleerd. Wij kunnen gewoon doorrijden. Echter na de eerste tolpoort staat wel politie.  Doch deze vinden het ook niet nodig om te controleren en we kunnen verder. Wat later passeren we de Franse grens en daar staat helemaal niemand. Wat een vreemde situatie. We hadden van de ambassade een brief bij ons en ook een om in Frankrijk door te mogen rijden. Niet nodig gehad dus. Nu een plek vinden om te overnachten. We rijden nog een stukje door en voorbij Beziers wordt het tijd dat we een plaats vinden om te rusten. Een paar parkeerplaatsen bij tankstations zijn vol en we rijden maar weer door. We hebben steeds contact met het thuisfront en Luc zoekt mee om een geschikte overnachtingsplek te vinden. We krijgen van hem het advies om naar NïmesMarguerites te rijden en na een kwartiertje staat het Avia tankstation op de borden. Nog twee km en we kunnen eindelijk gaan rusten. Eerst nog even een warme maaltijd nuttigen. Ik maak snel een bonenschotel warm. We hebben weinig gas nog dus besluiten we om bij kaarslicht te eten. Best romantisch in betere tijden maar nu willen we het liefst zo snel mogelijk liggen. De lange rit eist zijn tol en zitten lukt bijna niet meer. 

De volgende morgen zijn we al om  vijf uur wakker. We hebben we zes uurtjes goed geslapen en zijn redelijk fit. We ontbijten nog niet. Ik pak de spullen voor het ontbijt in, zet koffie en om kwart voor zes rijden we weer, na getankt te hebben. Ondanks het lawaai van langsrijdend verkeer hebben we toch een aantal uren goed geslapen en dat is wel fijn. We hebben een lange dag voor de boeg. We rijden deze terugreis alleen maar tolwegen. 

De zon komt op. Prachtig om te zien. Eerst een dieprode gloed, waarna de zon boven de horizon verschijnt. Het wordt een mooie zonnige dag.

Tegen acht uur eten we een boterham, drinken een kop koffie. We passeren de Rhône bij Orange. Het is niet druk op de tolweg. Toch als er weer een joekel van een vrachtwagen passeert, die net iets harder rijdt dan wij, voel je je wel heel klein. Een vrachtwagen heeft een zuigende werking en dat is voor auto met caravan altijd even goed opletten.  Het is vier graden nu. We rijden door de Auvergne...

Om zeven uur is de zon helemaal op! Grote velden met perzikbomen aan beide kanten van de weg! Ook nu boven de weg de woorden COVID-19 Limitez les contacts. 

We tanken weer. Nu pakt de caissière wel ons betaalpasje aan en als ik het terugkrijg pak ik het met het bonnetje aan en was meteen mijn handen in de caravan. Je weet immers niet of.....

Regelmatig appen we met de kleinkinderen. Merle volgt ons en vraagt steeds waar we zijn. Ze zoekt de plaats digitaal op en appt ons terug dat ze het gevonden heeft. Dat blijft ze de hele weg doen tot we in NL zijn.  De grens tussen Frankrijk en Luxemburg is onbemand dus ook geen controle. Wat later rijden we België binnen..... 

In België, geen controle bij de grensovergang, moeten we tanken maar op de snelweg komt voorlopig nog geen tankstation dus rijden we toch maar de snelweg af. In het dorp moet er eentje zijn. We zoeken even en wanneer Louis een automobilist wil vragen waar het tankstation is krijgen we meteen te horen dat we daar niet mogen zijn en een boete krijgen als de politie komt. Louis wil uitstappen om duidelijk te maken dat we een tankstation zoeken.... de man begint heftig te gebaren dat hij in de auto moet blijven.....Maar Louis maakt duidelijk dat hij een vraag heeft en hij geeft toch antwoord. We vinden het tankstation niet en gaan de snelweg maar weer op. In het volgende dorp hebben we meer geluk. We kunnen tanken en in de shop betalen! De caissière is heel vriendelijk en wenst ons een goede reis. 

Zo kan het dus ook in België. En ze blazen zo hoog van de toren dat NL te weinig maatregelen treft.... maar zelf houden ze zich ook niet aan de opgelegde maatregelen. 

We rijden naar een picknick-parkeerplek, maar Louis voelt zich daar niet veilig, het is er te donker en we besluiten dan maar door te rijden. We rijden zo richting Eindhoven naar Nijmegen. Wat zou ik graag even bij Loes en baby Rinze aangaan. maar dat kan nu niet.  Regelmatig even een appje met Erna, een grap sturen een paar emoticonnetjes erbij....

We zien dat de Mc Drives van Mac Donald wel open zijn. Slim, het kan ook want er is nauwelijks contact tussen klant en personeel van Mc Donald. Luc adviseert ons door te rijden naar de parkeerplaats voorbij Arnhem bij het La Placerestaurant, maar als we richting Arnhem rijden zien we bij Wolfheze ook een groot tankstation met parkeerplek en we besluiten niet verder te rijden. Naar huis rijden was sowieso geen optie meer, het is nog te ver en we zijn te moe. Ik zit al de hele dag op een luchtkussen omdat mijn onderrug het niet meer toelaat om te zitten. Het moet wel, dus dan maar zo.

Op de parkeerplaats eten we een warme maaltijd bami en gaan daarna slapen. Met satésaus. De volgende morgen zijn we vroeg wakker, maar nemen de tijd om even rustig te ontbijten voor we weer verder gaan naar huis. Nog een keer tanken en dan rijden we het laatste stuk. De hele rit vanaf Spanje tot thuis hebben we steeds contact gehouden met de broers en zussen via de familieapp, met Luc en Mayke, die zo blij zijn dat we thuis komen. Zo fijn om zoveel lieve familie te hebben die bezorgd om je zijn. Ook de begeleiding van Martijn vraagt steeds hoe het gaat. De instelling is ook in quarantaine en we kunnen hem helaas niet bezoeken voorlopig. Jozef en Ineke hebben we ook nog de tip kunnen geven om naar NïmesMarguerites te rijden om te overnachten. Walter en Anne, Uschi en Gunter, Karl en emmy, Ursula en Wolfgang zijn allen goed thuisgekomen. Ook Rainer en Uschi hebben zonder problemen de thuisreis volbracht. Nolleke en Hans zijn samen met Jan en An en Alex en Mariannen naar huis gereden. Wel fijn om samen de rit te kunnen doen. Mede omdat Ans arm nog in het gips zit en Jan alleen rijdt. 

Om kwart voor elf rijden we Jubbega binnen en parkeren de auto met caravan voor de deur. We zwaaien even naar de buren en als we binnen zijn pak ik de telefoon en praat hen even bij. We komen voorlopig niet. Eerst twee weken in quarantaine, we weten niet of we wat hebben opgelopen onderweg, dus alle voorzichtigheid is geboden. We bedanken Boukje en Geert voor de goede zorgen voor ons huis en spreken af dat we deze zomer weer, op een zonnige dag, samen uitgaan en lekker uiteten zoals we alle jaren doen. 

We pakken uit wat nodig is en na het eten " kakken" we in. Wat een monsterrit!  We zijn veilig thuisgekomen, geen narigheid onderweg gehad. De zon schijnt, de wasmachine staat aan, de rest zien we morgen wel.

We wensen iedereen kracht en sterkte om door deze nare periode heen te komen. Iedereen veilig thuis en Coronavrij! 

We hebben al geboekt voor de komende herfst, positief blijven denken en hopen dat we al onze vrienden weer terug zien. 🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀🍀