Vier sterren canyonwalk

Dinsdag 2 februari. Het wordt een stralende dag. Geen wolkje aan de lucht en de korte broek kan aan. Vandaag wandelen we de canyonwalk. Ik weet niet of ik er al eerder geweest ben maar het zal zeker leuk worden volgens de andere campinggasten. Om half elf zijn we met auto, wandelstokken en volgeladen rugtas bij de receptie waar al een grote groep staat te wachten.  Ook een jong stel met twee honden en we schudden even de handen. Leuk dat ze met de "oudere" wandelaars mee willen. Ricardo is onze gids vandaag. 

We rijden in colonne naar de parkeerplaats bij de canyon. Als we aangekomen zijn waar  de groep altijd parkeert, blijkt het stuk grond bewerkt te zijn en de grond is zo los dat er geen auto kan staan. Men zoekt en manoeuvreert de auto's zodanig dat ze van de weg af staan. De bergweggetjes zijn smal en  we kunnen de weg niet blokkeren. We maken ook kennis met Ricardo en zijn vrouw Dianca. Ja met een D! We zijn met 22 personen en dat is veel. Ricardo heeft een fluitje bij zich waar hij gebruik van maakt als de groep uit elkaar valt en men moet wachten tot de laatsten bijgelopen zijn.

Onderweg zien we pootafdrukken en Ricardo vertelt dat het van wilde zwijnen is, die hier nog in de bergen te vinden zijn. De canyonwalk doet zijn naam wel eer aan, want de paden zijn smal en de begroeiing komt tot aan de schouders. Oleanders, rozemarijn, en andere struiken tieren welig en palmstruiken sieren de weg die we gaan, op. Lavendel bloeit nog hier en daar en ook andere bloemen zien we. Tonnie wijst nog op een solitair staande plant met een zacht lilabloem er in. Misschien van de Hostafamilie? Het pad is ruw en rotsachtig met veel losse keien. Goed kijken waar je de voeten neerzet.  Gelukkig heeft iedereen nu wandelschoenen aan en zie ik deze keer geen gympies. De hond van Paul rent heen en terug en loopt bijna een wandelaar omver. Jeetje wat heeft dat dier een energie. We lopen vooraan en als we al pratend links aanhouden horen we het fluitje van Ricardo. We moeten naar rechts, dus even een klein stukje terug naar de andere route.  

Nu lopen we achteraan en ik wandel een stukje met Ricardo op en vraag hem naar zijn gezondheid. Na 35 bestralingen is hij weer goed opgeknapt en is blij weer hier te kunnen zijn en met de wandelingen mee te kunnen. Het pad splitst even later in tweeën en de groep kan zowel links als rechts verder. Het moeilijkste gedeelte is nu voorbij en het pad wordt breder. Er staan hier weinig dennen dus we hoeven ons niet druk te maken om de dennenprocessierupsen die wat verder op wel voor problemen kunnen zorgen.

De hond van Paul komt weer voorbij. Het draagt een plank in de bek en even later komt hij nogeens langs met een nog groter stuk hout van een palmboom. We stijgen licht maar het is goed te doen. Er zijn wat achterblijvers, maar zij halen de groep wel weer in. Even een sanitaire stop misschien. De omgeving is prachtig. Rotsachtige bergwanden en hellingen vol met struiken van eerder genoemde soorten.  Het geurt ook heerlijk! Af en toe staan we even stil om de kijken of iedereen er is. Zo wandelen we verder en als ik een eindje voor me uit een ruïne zie, vermoed ik dat we daar wel zullen stoppen voor de lunch. Maar voordat we daar zijn stopt de groep bij een picknickplaats. Ik herken het. Hier zijn we eerder geweest maar liepen we de route andersom. Met Jan Schone hebben we deze route ook gelopen vorig jaar.

Een aantal van de groep is op de betonnen bankjes neergestreken  en heeft de lunchpakketjes al uit de rugtassen gehaald. Ik zoek een plekje op de grond en met het vest als kussentje kan ik het wel een boterham volhouden. Wat een heerlijke dag. Iedereen zit gezellig te kletsen en geniet van het meegebrachte eten. Flesjes water, bidons met sap en natuurlijk de zakskes koffie van Ineke en Jozef worden uit de tassen getoverd. Ineke maakt altijd lekkere koffie tijdens de wandelingen. Warm water mee, zakje poederkoffie in het kopke en water erop, klaar.  Een snoepje wordt getrakteerd. Intussen maakt Gues nog enkele foto's. Ik vervang mijn shirt dat nat is van het zweten en de rugtas, voor een hemdje. We mogen wel oppassen dat we niet verbranden. Het is zeker 25 graden vandaag in de zon.

Dan is het tijd om te vertrekken voor het tweede deel van de tocht. Iedereen pakt de boel weer in en we gaan op pad. Letterlijk. Het pad ligt vol stenen maar hieraan zijn we wel gewend. Wat verder is het pad goed te doen en komen ook de dennen in zicht. We hebben de hondenbezitters onder ons die het dier op de wandeling  hebben meegenomen al gewaarschuwd voor de rupsen die in dikke kluwen in de bomen hangen. Enkele lopen al langs de stam omlaag. Zeker de verkenners voor de processie. We hebben het hoogste punt bereikt van dit stuk van de wndeling en een prachtig uitzicht voor ons openbaart zich. Er worden foto's gemaakt en ik haal de camera ook op. Louis heeft deze aan zijn schouder hangen. Ik maak meerdere foto's van de groep die in processie de berg af wandelt. Zon op het hoofd, naar beneden turend om de voeten goed neer te zetten en niet uit te glijden.

Zo lopen we nog een heel stuk door. Iedereen heeft wel een maatje om mee te lopen en ik geniet er van. Dan komen de auto's in zicht. Maar voordat men instapt, lopen Chris en Jozef nog even de plaats op waar veel afval ligt maar ook nog goed spul. Chris zoekt een mooi stuk hout maar vindt niks van zijn gading. Jozef vindt een engelse meetband. Intact! Gewoon weggegooid. Ook stukken pvc en kranen, mogelijk van een bouw overgehouden en gedumpt! Weer verbaast het me dat men zoveel troep in de natuur achterlaat. Niet te bevatten. Overal zie je de gevolgen van dit gedrag! Ook Paul is er behoorlijk van onder de indruk en hem verbaast het ook dat dit kan! Het ontsiert, verpest en beschadigt de natuur!  We hebben nog even ruggespraak waar we gaan koffiedrinken en dat is deze keer bij Miguel in Mazarron.  Dan vindt iedereen weer een plek in de  auto en men begeeft zich richting Mazarron. Behalve Ricardo. Die schiet in de mulle grond en even hangen drie wielen boven de grond. Zo lijkt het althans.  Als hij gas geeft om eruit te komen, schreeuw Dianca hem toe dat hij het raampje open moet doen. Ik loop er even heen en zeg het tegen Ricardo, en ook dat wij eerst achteruit rijden zodat hij achterwaarts uit het mulle zand weg kan komen. Zo gezegd zo gedaan. Als Ricardo weer vooruit wil stuift er een hele lading zand onder de wagen uit en het scheelt niet veel of Dianca was een Spaanse Otzi geworden! Maar uiteindelijk lukt het hem eruit te komen en we kunnen naar Mazarron . Dianca is weer ingestapt en ze zal vast nog wel even gemopperd hebben! De vier sterren tocht is goed gelopen! 

Een kwartiertje later zijn we op de parkeerplaats. Louis gaat even met Chris mee want hij weet waar de internet winkel is waar wij het internetcontract moeten laten overschrijven. Ik ga vast naar het restaurant. Even later roept Annie me, Louis heeft me nodig en de portemonnee, die in mijn tas  zit. Onder gelach, jaja wie beheert het geld??? ga ik naar Louis en het contract is in no time  geregeld. Volgend jaar kunnen we op onze naam de router, versterker en antenne plaatsen. De monteur hoeft nu ook niet te komen want Louis, technicus van vliegtuigen heeft het zelf prima geregeld!  Ik loop weer terug naar het restaurant en bestel vast twee glazen Aziatico.  De bediening is druk en ik moet even wachten. Dan ga ik met twee glazen naar buiten waar een aantal van de  groep al lekker zit te genieten van een portie salade met brood en tapas. De rest geniet van een kop koffie, wijntje of een biertje. Tonnie, Jannie en Lammert zijn de second hand winkel binnen gegaan en Tonnie komt even later met een paar piraten hoeden terug. " Voor  Ad" roept ze blij. Het is een Napoleonhoed en een soort mutsje met doodskoppen erop!  Ook Jannie en Lammert en Coby vinden wat voor Carnaval. Ik kan het niet laten en ga even kijken.  Er ligt van allerhande spul. Tussen de netjes opgehangen carnavalskleding kan ik niks vinden wat me leuk lijkt dus ik richt me op  andere spullen. Coby vindt een leuke blouse en ook Lammert heeft een pak gevonden dat hem past. Voor weinig geld klaar voor het carnavals gala! Ik zie en paar dozen staan met insekten in kunsthars en dit heeft echt mijn belangstelling.  Tonnie geeft me de tip te handelen  en ik bied 25 euro. Neenee dat kan echt niet! Het heeft een waarde van 400 euro! Ik heb echt wel gezien  dat het de moeite waard is, maar 40 euro....dus niet! Ik loop nog even rond en ga dan weer naar buiten. Ik bestel nog een drankje voor Louis en een glas wijn met water voor Erna. Annie heeft me gezegd hoe het heet, maar dat ben ik al weer vergeten nu ik dit schrijf. Gues hoeft niks meer, komt de volgende keer wel.  Als ik weer op mijn stoeltje zit en aan Chris vertel wat ik gzien heb,zegt hij, kom we gaan nog even kijken. In de shop heeft Annie een broodbakmachine gekocht, Tonnie kijkt nog bij een friteuse en ik buig me weer over de dozen met insekten. Louis komt ook even kijken.  Dan bied ik nog een keer. 28 euro! Verkocht. Ik ben de gelukkige eigenaar van drie dozen met "opgezette" of  liever gezegd in kunsthars gegoten Insekten. Met een aantal boekjes erbij met info. Die zijn in het Spaans en ik neem ze erbij want als ik straks de taal voldoende beheers kan ik het lezen en voor nu zoek ik de info wel op internet op.

Chris helpt dragen en buiten gekomen vindt iedereen het wel een mooie aanwinst. Had ik het niet gekocht dan had Chris ze waarschijnlijk zelf wel willen hebben. Maar het is me gegund. Ik kan nu wel zeggen dat ik in mijn caravan, kakkerlakken, hertshorens, schorpioenen en duizendpoten heb.! En wat al niet meer! Morgen maar eens op mijn gemak uitvogelen welke insekten ik voor 28 euro heb weten te bemachtigen. Dat wordt in de zomervakantie een leuk dagje met de kleinkinderen!  Een loep hebben we dus de details kunnen bekeken worden!  

Intussen zijn de glazen leeg, de versnaperingen zijn verorberd en de groep maakt aanstalten om huiswaarts, camperwaarts en caravanwaarts te gaan.  Om half drie zijn we weer thuis en ik kan nog even gaan boulen. Louis wil nog wat foto en  film werk doen. Dus gauw even de schoenen verwisselen, een slok drinken een sanitaire verplichting, boules pakken, een kus en nog eentje en tot straks! Dat waren vandaag Vier sterren Louis! Heerlijk.  En het boules verhaal is al geplaatst!  Viva Espanjaaaaaa? Si!